Ανάδειξη ιστορικού χώρου από το ΕΛ.Ι.Ν.ΙΣ.

Κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσµίου Πολέµου, µετά την κατάληψη της Ελλάδας από τον κατακτητή δηµιουργήθηκε από προσωπικό του Ναυτικού που είχε µείνει στην Ελλάδα ένα ρεύµα διαφυγών προς τη Μέση Ανατολή για να ενωθούν µε τον υπόλοιπο Ναυτικό που συνέχιζε τον Αγώνα. Αυτές εκτελούνταν κυρίως µε καΐκια που αναχωρούσαν κρυφά από διάφορα σηµεία της Αττικής µε προορισµό τη Σµύρνη. Από εκεί, οι διαφεύγοντες συνέχιζαν την περιπετειώδη διαδροµή τους µε τρένο για το Χαλέπι της Συρίας και οδικώς στην Αίγυπτο. Εκεί ολοκληρωνόταν το ταξίδι που, ανάλογα µε την περίπτωση, διαρκούσε από µερικές εβδοµάδες έως λίγους µήνες.

Από τις αφηγήσεις παλαιµάχων του 2ου Παγκοσµίου Πολέµου τις οποίες έχει καταγράψει σε 5τοµο έργο του ο Αντιναύαρχος Α. Δηµητρακόπουλος ΠΝ διαπιστώνουµε ότι ένα από τα πιο συχνά χρησιµοποιούµενα σηµεία για την συγκέντρωση των υπό διαφυγή στελεχών πριν επιβιβαστούν στα καΐκια ήταν το σηµερινό εκκλησάκι της Αγίας Μαρίνας στη ΝΒΝΕ!

Μπορείτε να διαβάσετε περισσότερες λεπτοµέρειες για αυτό το γεγονός αυτό σε άρθρο που έχουµε δηµοσιεύσει στην ιστοσελίδα navalhistory.gr: https://www.navalhistory.gr/mystiko-ekklisias-agias-marinas/

Για τη διατήρηση αυτής της ιστορικής λεπτοµέρειας το Ελληνικό Ινστιτούτο Ναυτικής Ιστορίας απευθύνθηκε εγγράφως στο Γενικό Επιτελείο Ναυτικού προτείνοντας να τοποθετηθεί µε στο εκκλησάκι της Αγίας Μαρίνας µια επιγραφή που να θυµίζει το ρόλο που έπαιξε αυτό το τοπόσηµο, τιµώντας παράλληλα όσους µε µια πατρίδα σκλαβωµένη τόλµησαν να συνεχίσουν τον πόλεµο µέσα από τα “ξύλινα τείχη” και να γυρίσουν ως ελευθερωτές της.

Με χαρά πληροφορηθήκαμε ότι το ΓΕΝ υιοθέτησε την πρόταση του ΕΛ.Ι.Ν.ΙΣ. και πλέον μια μικρή σεμνή πινακίδα πληροφορεί όσους επισκέπτονται το εκκλησάκι για την ιστορική σημασία του χώρου