Ο ΒΟΜΒΑΡΔΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ KAI Η ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΤΗΣ ΓΝΩΣΤΗΣ ΑΜΥΝΤΙΚΗΣ ΕΠΙΘΕΩΡΗΣΕΩΣ JANE’S

Γράφει ο Ηλίας Μεταξάς, Οικονομικός Αξιωματικός Ε.Ν.

Στις 11-7-1882 ο Βρετανικός Στόλος της Μεσογείου μαζί με μία Γαλλική Μοίρα, καθώς και πολλά άλλα Πολεμικά πλοία αρκετών Ευρωπαϊκών Κρατών, υπό την γενικήν αρχηγίαν του Βρετανού Ναυάρχου Sir Frederick Beauchamp Paget SEYMOUR (1821-95), εβομβάρδισαν όλοι μαζί τον λιμένα και την ιδίαν την πόλιν της Αλεξανδρείας. Τον SEYMOUR μετέπειτα τον έχρισαν και Λόρδο του Alcester.

Mετά τον “Κριμαϊκόν” ή “Ρωσικόν” Πόλεμο του 1853-56 και προς τα τέλη του 19^ου αιώνος, οι Ναυτικές Πολεμικές Επιχειρήσεις, μεταξύ συγκεκροτημένων Στόλων ή έστω Μοιρών, ήσαν πολύ σπάνιες. Ανάμεσα εις μεμονωμένα πλοία ήταν τελείως διαφορετικό θέμα, οπότε εγένοντο ναυμαχίες. Ο λόγος ήταν πασιφανής. Το British Royal Navy, αναντιλέκτως ήταν ακατανίκητο και ουδείς απετόλμα να διακινδυνεύση να του αμφισβητήση την κυριαρχία των θαλασσών. Η προρηθείσα επίθεσις κατά της Αλεξανδρείας, ήταν μία ιδιάζουσα περίπτωσις. Ως εκ τούτου, κρίνεται ορθόν να την αναφέρουμε εν τάχει. Εν προκειμένω, οι συγκεκριμένοι Στόλοι των Ευρωπαϊκών Δυνάμεων, Μεγάλων ή ολιγότερο μεγάλων, όπως ο Βρετανικός, ο Γαλλικός, ο Ισπανικός, ο Ολλανδικός κ.α. εναυμαχούσαν μεταξύ τους επί αιώνες διά τα ατομικά τους συμφέροντα. Δηλαδή ανακαλύψεις και κατοχή νέων χωρών. Δημιουργία Αποικιών. Εκπολιτισμό και Εκχριστανισμό των τυχερών Ιθαγενών (όρα Δουλεία). Επικράτηση του δικού τους Θαλασσίου Εμπορίου και προστασία αυτού. Επίθεση κατά του Εμπορίου των αντιπάλων. Είσπραξη Δασμών, Φόρων, Διοδίων κ.ο.κ.

Εις την υπό συζήτησιν Ναυτικήν Επιχείρηση, φυσικά δεν πήγαν διά να πολεμήσουν ως εχθροί, ο ένας εναντίον του άλλου. Πάλι πήγαν διά να πολεμήσουν, αλλά ως σύμμαχοι και εταίροι μεταξύ τους, εναντίον του κοινού εχθρού τους, δηλαδή της Επαναστατικής Κυβερνήσεως της Αιγύπτου. Διότι είχαν κοινά συμφέροντα πλέον εις την Εταιρεία της Διώρυγος του Σουέζ. Επειδή είχαν αγοράσει τις μετοχές της, αλλά και διά τις όποιες άλλες επενδύσεις είχαν κάνει εις την Αίγυπτο. Τώρα όλοι μαζί είχαν θιγεί από μίαν Επανάσταση που είχε ανατρέψει τον φίλο τους Χεβίδη (Αντιβασιλέα) της Αιγύπτου Mohamed TEWFIK PASHA (1852-92). Ο κύριος αυτός ήταν πολύ φίλα προσκείμενος προς τους Δυτικούς, και ιδίως προς τους Βρετανούς και Γάλλους μετόχους της Διώρυγος και λοιπούς Επενδυτάς, με ότι αυτό συνεπάγετο. Οπότε οι Ευρωπαίοι υποστηρικταί του είχαν συμμαχήσει και είχαν καταπλεύσει εκεί, με την καθιερωμένη και εύλογον δικαιολογία. Δήθεν “Να αποκαταστήσουν την ειρήνη και την προτέρα κατάσταση. Παραλλήλως, να διασώσουν τους Ευρωπαίους Υπηκόους και Χριστιανούς”. Εν τοις πράγμασι, διά να επαναφέρουν εις την Εξουσία τον δικό τους Χεβίδη διότι κατ’ ουσίαν οι Βρετανοί και οι Γάλλοι ασκούσαν την διακυβέρνηση. Ο τίτλος Χεβίδης και οι Εξουσίες αυτού ήσαν όπως του Αντιβασιλέως. Όσον αφορά τον Σουλτάνο της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας εις την Κωνσταντινούπολιν ήταν μόνον κατ’ όνομα ο Επικυρίαρχος της Αιγύπτου και του Χεβίδη αυτής, έναντι της καταβολής ενός συμβολικού ποσού ως Φόρου Υποτελείας.

Οι Αιγύπτιοι Εθνικισταί αγανακτισμένοι από όλα τα θέματα της κακοδιοικήσεως, τους παρεμβατισμούς των Ξένων, τα οικονομικά χάλια και ιδίως το μίσος που έτρεφαν κατά των Δυτικών και των Χριστιανών επανεστάτησαν μαζί με τον Στρατό τους, υπό την ηγεσία του Εθνικιστού Συνταγματάρχου Ahmed URABI PASHA AL MISRI (1841-1911). Τα πράγματα είχαν ξεκινήσει πρίν από μερικά χρόνια ως εξής: 

Το 1869 ο τότε Χεβίδης ΙSMAHL o επονομαζόμενος και Μεγαλοπρεπής (1830-95) είχε εγκαινιάσει την λειτουργία της Διώρυγος του Souez. Το 1875 οι Αγγλογάλλοι εξηγόρασαν και τις μετοχές του ιδίου του Χεβίδη, οπότε έγιναν κύριοι κατά 40% της Εταιρείας του Καναλιού. Επανερχόμενοι εις τα τρέχοντα γεγονότα του 1881, ως προαναφέραμε ο Στρατός είχε επαναστατήσει και εκδιώξει τον Mohamed TEWFIK PASHA. Υπενθυμίζουμε ότι το Νότιον άκρον της Διώρυγος, εις την έξοδον προς την Ερυθρά Θάλασσα ελέγετο Port Tewfik, προφανώς προς τιμήν εκείνου του Ηγεμόνος τους. Τώρα το λένε Port Suez. Μέχρι τον Φεβρουάριο του 1882, οι Επαναστάται είχαν αποκτήσει τον πλήρη έλεγχο της Κυβερνήσεως. Εις τις 20-ο5-1882, ο συνδυασμένος Αγγλογαλλικός Στόλος είχε αφιχθεί εις τον Λιμένα της Αλεξανδρείας. Η Βρετανική Μοίρα διέθετε 8 Battleships, 5 Gun-Boats, 1 Torpedo-Boat, 1 Despatch Vessel. Η Γαλλική Μοίρα υπό την Διοίκηση του Ναυάρχου CONRAD είχε μόνον 1 Ironclad και 4 Gun-Boats. Μέσα εις την πόλιν επεκράτει οχλοκρατία, χάος, φόνοι, λεηλασίες, κ.ο.κ. Ιδίως κατά των Χριστιανών και των Ευρωπαίων Υπηκόων. Εις τον Λιμένα ευρίσκοντο εν τω συνόλω 26 διάφορα Πολεμικά πλοία, ανήκοντα εις τα περισσότερα Ευρωπαϊκά Κράτη. 

Στις 11-ο7-1882, έχοντας την δικαιολογίαν, ότι προστάτευαν τα νόμιμα συμφέροντα τους, αλλά και τις ζωές των Υπηκόων τους, ήρχισαν σφοδρούς βομβαρδισμούς κατά των Επακτίων Οχυρών και Πυροβολαρχιών. Ταυτοχρόνως σφυροκοπούσαν ανηλεώς και την ιδίαν την ανοχύρωτη πόλη. Αυτή εκαίγετο επί μερικές ημέρες. Ο έχων το γενικό πρόσταγμα Βρετανός Ναύαρχος SEYMOUR, μόλις μετά τρείς ημέρες, εις τις 14-7-1882, απετόλμησε να αποβιβάση τα Αγήματα των Βρετανών Πεζοναυτών και Ναυτών του. Τοιουτοτρόπως επετεύχθη η δήθεν “απόβαση και η εισβολή”. Μετά παρέλευσιν ενός μηνός ο Βρετανός Στρατηγός (μετέπειτα και Στρατάρχης) Garnet Joseph WOLSELEY (1833-1913) απεφάσισε και αυτός να αποβιβάση, με την σειρά του, μία πολυάριθμη Δύναμη του Βρετανικού Στρατού. Έχοντας ως βάση του την πόλη της Αλεξανδρείας, επετέθη εις τον ηττηθέντα και αποχωρήσαντα από αυτήν, Συνταγματάρχην URABI, o oποίος είχε στρατοπεδεύσει κοντά εις το Suez Canal. Μετά ταύτα, η Aίγυπτος είχε καταντήσει ένα ακόμη Προτεκτοράτο της Βρετανικής Αυτοκρατορίας μέχρι το 1953. Τα πράγματα ήλλαξαν με τον Aντισυνταγματάρχη Gamal Abdel Ηoussain NASSER (1918-70). Έκανε τα δικά του Στρατιωτικά Κινήματα, κατήργησε την Μοναρχία και έγινε ο ίδιος Πρόεδρος.

Μετά τον Βομβαρδισμό του 1882, δεν υπήρξαν άλλες αξιοσημείωτες ναυτικές δράσεις, επομένως το ενδιαφέρον του Βρετανικού κοινού παρέμενε έντονο διά κάτι νέο. Ιδίως των μεγαλυτέρων εφήβων. Ένας εξ αυτών ήταν και ένα “Παπαδοπαίδι” ονόματι John Frederick Thomas JANE. Ήταν ο πρωτότοκος υιός του Αιδεσίμου John JANE, o oποίος ιερουργούσε επί 45 χρόνια ως Εφημέριος εις το χωρίον Upottery του Devon. Ο νεαρός είχε γεννηθεί εις το Richmond του Surray εις τις 06-8-1865. Ενίοτε τον γράφουν λανθασμένα ως γεννημένον το 1870. Πάντως όλοι τον ήξεραν, τον έλεγαν και τον έγραφαν από τότε, με το δεύτερο Χριστιανικό του όνομα, σκέτο “FRED”, διότι και του ιδίου του άρεσε έτσι. Ακόμη και μέχρι σήμερα τον γράφουν σκέτο Fred.

Ο περί ού ο λόγος νεαρός κύριος, είχε μεγάλη κλίση προς τα ναυτικά πράγματα από μικράς ηλικίας. Ίσως να οφείλετο εις την οικογενειακή κληρονομικότητα. Από πολύ παλαιά, κατά την Βασιλεία της Δυναστείας των “ΤUDORS” (1485-1603) κάποιος πρόγονος του, ο John JANE, ήταν το δεξί χέρι του φημισμένου Θαλασσοπόρου – Εξερευνητού John DAVYS (1550-1605). Eκείνος ο πρόγονος του πήγαινε μαζί του εις τα ταξείδια τους εις την Αρκτική. Επίσης είχαν προσπαθήσει να περάσουν τα Στενά του Μαγελάνου αλλά εξ αιτίας των θυελλωδών ανέμων ηναγκάσθησαν να γυρίσουν πίσω. Κατά την επιστροφή τους είχαν ανακαλύψει τις Νήσους Falkland τις οποίες μάθαμε από τον ομώνυμο πόλεμο (1981-82).

Ο ίδιος ο πρόγονος του νεαρού “FRED” είχε αφηγηθεί και περιγράψει αυτά τα ταξείδια τους μέσα εις τα περίφημα βιβλία του Richard HAKLUYT (1552- 1616). Ειρήσθω εν παρόδω, ότι ο τελευταίος ήταν ένας Άγγλος λόγιος, συγγραφεύς, συλλέκτης, μεταφραστής, εκδότης κ.ο.κ. εις την Oxford. Πολυμαθέστατος, πολυγραφότατος, γνώστης 5 ή 6 ξένων γλωσσών. Ήκουε τις αφηγήσεις των Ναυτιλομένων της εποχής, μελετούσε οτιδήποτε εύρισκε σχετικό με την Θάλασσα και το κατέγραφε. Επίσης έγραφε διηγήματα και ποιήματα. Είχε χειροτονηθεί Ιερεύς και παρέμεινε με τον Βρετανό Πρεσβευτή εις το Παρίσι ως σύμβουλος του επί έξη χρόνια. Είχε προβλέψει τον ιστορικό ρόλο της Αμερικής και την συμμετοχή της Αγγλίας εις αυτόν.

Ένας άλλος πρόγονος του Fred JANE ήταν κάποιος Πλοίαρχος του Βασιλικού Ναυτικού, ο Henry JANE. Υπήρξε Κυβερνήτης του “Seahorse’”κατά τον “War for the Austrian Succession’”(1739-48). Παρεπιπτώντος, υπενθυμίζουμε ότι ο ως άνω πόλεμος επίσης λέγεται και “War for the JENKIN’s Ear”. Ο Fred JANE είχε και άλλον ένα Θαλασσινό πρόγονο. Τον Bαρωνέτο – Ναύαρχο Sir Richard HUGHES (1729 – 1812 ) ο οποίος κατά τα έτη 1784-86 ήταν “Commander- in – Chief , Leeward Islands Station’ εις την Καραϊβική Θάλασσα. Ο τότε Πλοίαρχος Horatio NELSON (1758-1805) είχε υπηρετήσει εις αυτήν την Δύναμιν, υπό τον προλεχθέντα Ναύαρχον ως Κυβερνήτης της Φρεγάτας ‘Boreas’.

Η μήτηρ του Fred JANE κατήγετο από την Οικογένεια KINSMAN. Εις αυτούς πάλι υπήρχαν αρκετά μέλη που είχαν υπηρετήσει εις το Ναυτικό και εις τους Πεζοναύτας μεταξύ των ετών 1780 – 1870. To 1882 που έγινε ο καταστροφικός Βομβαρδισμός της Αλεξανδρείας και η “Αποβίβαση” εις αυτήν, ο John Frederick Thomas JANE ήταν ένας έξυπνος, δραστήριος και χαρισματικός έφηβος 17 ετών. Είχε ήδη αρχίσει να κάνη μερικές σειρές με τις ζωγραφιές των κυριωτέρων πλοίων τα οποία είχαν εμπλακεί εις τον ως άνω βομβαρδισμόν. Από εκείνα τα πρόχειρα “σκιτσάκια” είχε την έμπνευση που την έκανε ιδέα διά την έκδοση ενός τέτοιου είδους Περιοδικού. Μετά από λίγα χρόνια την υλοποίησε. Τελικώς όταν βγήκε εκείνο το βιβλίο με τα σκαριφήματα των πλοίων που είχαν βομβαρδίσει την Αλεξάνδρεια, ήταν ογκώδες. Δεν είχαμε την τύχη να το δούμε πουθενά, προφανώς θα το διατηρούν πολύ καλά φυλαγμένο καθ’όσον είναι ανεκτιμήτου αξίας. Ίσως κατά μίαν ατυχή συγκυρία να μην έχει διασωθεί μέχρι την εποχή μας. Θα το συναντήσουμε και πιό κάτω.

Ο John Frederick Thomas JANE, ήταν ο πιο μεγάλος από όλα τα αδελφάκια του, έπαιζαν όλοι μαζί σε μία λιμνούλα που υπήρχε εις το χωρίον τους. Είχαν σχεδιάσει και φτιάξει μόνοι τους μικρά καραβάκια που ομοίαζαν (κατά το δυνατόν) με τα Βρετανικά, αλλά και τα Ξένα Ironclads της περιόδου εκείνης. Τα παιγνίδια τους ήταν να παριστάνουν εικονικές ναυμαχίες. Πολλά χρόνια αργότερα κάποιος Commander, ονόματι Henry E. JANE, ήταν ο μόνος επιζών από εκείνα τα νεαρά άτομα που έπαιζαν τις ναυμαχίες. Δεν γνωρίζουμε εάν αυτός ήταν συγγενής με τα παιδιά της Οικογενείας JANE ή απλώς ήταν μία συνωνυμία. Πάντως, ενεθυμείτο ότι και αυτός είχε φτιάξει ένα τέτοιο καραβάκι που υποτίθεται ότι παρίστανε το “Swiftsure”. Ενώ ένα άλλο δικής του επινοήσεως “μοντέλο”, παρίστανε το “emeraire”. Το τελευταίον ήταν ένας τύπος μικράς απηρχαιωμένης Κανονιοφόρου. Αυτό το είδος είχε αρχίσει να αποσύρεται λόγω των εξελίξεων της ναυπηγικής. Πάντως με τα παιγνίδια τους αυτά ο νεαρός FRED κατέβαζε ιδέες.

Ο προαναφερθείς Henry E. JANE όταν είχε γίνει πλέον Αντιπλοίαρχος έκανε προσπάθειες να εξελίξη μία Τορπίλλη. Αυτή μάλλον θα έπρεπε να ήταν ένα είδος επιπλεούσης Νάρκης. Δεν τα κατάφερνε, η καλλίτερη έκρηξη την οποίαν επέτυχε, έγινε όταν η “Τορπίλλη” δεν βρήκε τον στόχο της και εβούλιαξε. Όμως μόλις ακούμπησε τον βυθό έσκασε από μόνη της.

Ο Fred JANE, προτού ακόμη γίνει 20 ετών, είχε μίαν ευφυήν ιδέα. Έβαζε τους μικροτέρους αδελφούς του και τις αδελφές του να παριστάνουν τις κινήσεις των Πολεμικών πλοίων μιάς Μοίρας εις την θάλασσα. Εσχημάτιζαν μίαν γραμμή μάχης εις το γρασίδι της αυλής της εκκλησίας. Τους έλεγε να κάνουν ότι “πλέουν” προς τα εμπρός, να αλλάζουν πορεία, να εκτελούν δυσκόλους ελιγμούς, να κάνουν νέους σχηματισμούς κ.ο.κ. Αυτοί συνεμορφούντο με τα σήματα που τους έκανε ο FRED. Έκαστος εξ αυτών επιβεβαίωνε την λήψη των σημάτων του, ανεβοκατεβάζοντας ένα μικρό τρίγωνο σημαιάκι που κρατούσαν εις το δεξιό χέρι τους. Εις τα μεταγενέστερα χρόνια όλα αυτά τα παιγνίδια, είχαν γίνει μία ανεγνωρισμένη μέθοδος εκπαιδεύσεως του British Royal Navy. Ήταν το πρώτο καταγεγραμμένο παράδειγμα της εξαιρετικής ικανότητος που επεδείκνυε ο νεαρός Fred JANE. Είχε προβλέψει τις διάφορες ανάγκες του Αρχαιοτέρου Όπλου της Πατρίδος του, εις το οποίον είχε προσφέρει πολλά κατά την διάρκεια της συντόμου σταδιοδρομίας του.

Eις ηλικίαν 9 ετών ο Ιερεύς πατήρ μετετέθη εις μίαν Ενορία του Exeter εκεί πήγε σχολείο. Πάλι επέδειξε την πρωτοτυπία του εις διάφορα θέματα. Πρωτοστατούσε εις την έκδοση ενός ανεξαρτήτου περιοδικού ‘Τonby’,το οποίον ήταν ανταγωνιστικό της επισήμου σχολικής εφημερίδος. Δεν ήταν ο κορυφαίος μαθητής της τάξεως του, αλλά είχε διακριθεί εις την ομάδα του Rugby. Toυ άρεσε το μάθημα της Χημείας, αλλά τον απεμάκρυναν οι Διδάσκαλοι του όταν ανεκάλυψαν ότι ήθελε να μάθη να κατασκευάζη εκρηκτικά. Δημιουργούσε πολλά επεισόδια με τις άγαρμπες φάρσες του. Έγινε δημοφιλής με τους συμμαθητάς του, αλλά όχι με τους Διδασκάλους του. Ένας συμμαθητής του τον είχε περιγράψει ότι ήταν ατημέλητος εις το ντύσιμο του, αυτό το στύλ το διατήρησε εις την υπόλοιπη ζωή του.

Εις τον FRED είχαν προτείνει να γίνη Αξιωματικός του Στρατού, αλλά δεν είχε καμμία διάθεση. Ιδίως μετά από το εξής συμβάν. Είχε πάει εις ένα είδος Γραφείου Κατατάξεως. Παρέμεινε πολύ λίγο στριμωγμένος εις την είσοδο της αιθούσης εξετάσεων και έφυγε δρομαίως. Ο πατήρ του τον προειδοποίησε αυστηρώς ότι τώρα έπρεπε να χαράξη μόνος του μίαν επαγγελματική σταδιοδρομία διά τον εαυτόν του. Διότι υπήρχαν πίσω ακόμη οι άλλοι τρείς αδελφοί του και οι δύο αδελφές του που έπρεπε να βγούν εις την κοινωνία. Μία ιδέα να ξεκινήση αγρότης εις τις Αποικίες απερρίφθη αυτομάτως. Ο σκοπός του ήταν να γίνη Δημοσιογράφος και Εικονογράφος.

Δι’ αυτό μετεκόμισε εις το Λονδίνο. Μπόρεσε να βρή τέλος πάντων μία σοφίτα εις έναν λασπωμένο δρόμο εις την συνοικία του Chelsy. Είχε έναν κατάλληλο φεγγίτη που τον βόλευε να ζωγραφίζη. Επίσης τις έβαλε χωρίσματα ως “Μπουλμέδες” διά να ομοιάζη με πλοίο. Εκεί έκανε την πρώτη του εργασία διά τα “Illustrated London News”. Eν τούτοις πολύ συχνά έμενε πεινασμένος. Τα επόμενα 2-3 χρόνια έκανε ζωή “Μποέμικη” αντισυμβατική, “μεροδούλι-μεροφάϊ”, αδιαφορώντας διά τα πάντα, όπως όλοι οι καλλιτέχνες. Απλώς νόμιζε ότι θα ζούσε κάνοντας ασπρόμαυρα σκίτσα εις τα δημοσιογραφικά έντυπα. Αυτού του είδους την στερημένη ζωή, ο διάσημος Γάλλος συγγραφεύς και ποιητής Victor Marie HUGO (1802-85) την έχει ονομάσει “Λυσσασμένη Δάμαλις” εις το βιβλίο του “Άθλιοι”, όπου περιγράφει τα του πτωχού φοιτητού Μάριου. Πάντως όταν κάποτε ήλθαν και πιό “εύπορες” ημέρες ο FRED δεν ξεχνούσε τις δικές του ζοφερές. Πάντοτε πρόθυμος να βοηθήση εκείνους που ήσαν ολιγότερο τυχεροί από αυτόν.

Το 1889 ο F. JANE εζωγράφισε τα τελευταία σκίτσα του μέσα εις το δικό του Βιβλίο. Ήταν μία αξιοσημείωτη χρονιά διά την εξέλιξη του εις Επαγγελματία Ναυτικόν Ανταποκριτή. Αργότερα εις το έργο του “Ιmperial Russian Navy”, είχε αναφέρει ότι κατά την δεκαετία του 1870, κάποιος Πλοίαρχος Augustus Charles HOBART-HAMPDEN (1822-86) ευρίσκετο εις το Χωρίον Upottery. Εκεί ήταν Ιερεύς ο πατήρ του Fred. Ο ΗΟΒΑRΤ με την βοήθεια του τοπικού σιδερά ειχε κατασκευάσει μία κακότεχνη Τορπίλλη. Mε αυτήν έκανε πειραματισμούς εις την μικρή λιμνούλα του χωριού. Ειρήσθω εν παρόδω, ότι αυτός ο ΗΟΒΑRΤ ήταν τυχοδιώκτης και θα τo εξηγήσουμε. Το 1862 εσυνταξιοδοτήθη από το Βρετανικό Ναυτικό με τον βαθμό του Post Captain. Aνεμείχθη εις τον Δεύτερον Αμερικανικόν Εμφύλιο Πόλεμο (1861-65) υπέρ της “Confederacy” των Νοτίων και φυσικά της τσέπης του. Το U.S. Navy του “Union” των Βορείων, είχε επιβαλλει στενόν αποκλεισμό εις τους λιμένας των Νοτίων. Ο ΗΟΒΑRΤ-ΗΑMPDEN τον είχε διασπάσει 18 φορές υπέρ των Νοτίων. Τους μετέφερε υλικά πολέμου εις τον λιμένα τους, στο Charleston – South Carolina και επέστρεφε φορτωμένος με το βαμβάκι τους. Εις τα όμματα του μικρού αγοριού FRED, αυτός ο τύπος εφάνταζε ως ένας μεγάλος ήρως. 

Εν συνεχεία, τo 1867 ο HOBART κατετάγη εις το Οθωμανικό Ναυτικό και τον έκαναν αμέσως Υποναύαρχο και μάλιστα του ανέθεσαν την Αρχηγία του Στόλου. Τους εβοήθησε πολύ διά να καταστείλουν την Κρητικήν Επανάσταση. Το 1869 τον έκαναν και Πασά. Το 1874, με την παρέμβαση της Ελληνικής Κυβερνήσεως προς το Λονδίνο, τον διέγραψαν από την Λίστα του Royal Navy, όμως λίγο αργότερα απεκατεστάθη, αλλά πάλι δεν έκατσε ήσυχος διά πολύ. Το 1877-78 συνέβη πάλι άλλος ένας Ρωσοτουρκικός Πόλεμος. Ο HOBART-PASHA επέστρεψε εις το Οθωμανικό Ναυτικό. Το 1881 τον έκαναν “MUSHIR” (Στρατάρχη). Ήταν ο πρώτος Χριστιανός που του απενεμήθη αυτός ο ύψιστος βαθμός και αξίωμα .

Eπανερχόμενοι εις τον ίδιον τον Fred JANE. Τον Αύγουστο 1889 επέβη διά πρώτη φορά επί Πολεμικού διά να πάη να παρακολουθήση και να αποθανατίση τα Θερινά Γυμνάσια του Στόλου. Ήταν το Armoured Cruiser “Northampton”. Απέπλευσαν από το Torbay, 240 χιλιόμετρα μακριά από το Portsmouth με προορισμό τις Πορτογαλλικές Νήσους Αzores. Επισήμως ήταν ο ειδικός καλλιτέχνης του Περιοδικού “Pictorial World”. Eκεί, κατά τις ελεύθερες ώρες του συνήψε μία πολύ στενή φιλία με τον “Fleet Engineer” David GRANT ο οποίος του μετέδωσε πολλά στοιχεία διά τα διάφορα Πολεμικά εις τα οποία είχε υπηρετήσει κατά το παρελθόν. Τα καράβια που ζωγράφιζε ο Frederic JANE είχαν πάντοτε το όμορφο χαρακτηριστικό να γέρνουν ελαφρώς προς την μία πλευρά.

Τον Ioύλιο 1890 το ως άνω Περιοδικόν “Pictorial World” αναπαρήγαγε τα σκέτς του Fred JANE. Πιθανόν θα ομοίαζε με εκείνα τα παμπάλαια Αlbums με τις οικογενειακές φωτογραφίες, με τα χονδρά φύλλα και το ψιλό διαφανές τσιγαρόχαρτο μεταξύ αυτών, ώστε να προφυλάττει τις εικόνες. Ο JANE του έδωσε τον προσωρινό τίτλο « Ironclads of the World ». Αργότερα περιέλαβε και όλα τα υπόλοιπα Armoured καράβια. Ακολούθως το Περιοδικό του τον όρισε Ανταποκριτή του και τον απέστειλε ξανά εις το Θωρακισμένον Καταδρομικό “Νοrthampton” το οποίον ναυλοχούσε εις το Spithead, το παραδοσιακό μεγάλο Αγκυροβόλιο του Royal Navy λίγο έξω από τον Ναύσταθμο του Portsmouth. Eκεί ήσαν “φουνταρισμένοι” οι δύο Στόλοι μαζί. Ο Βρετανικός και ο Γερμανικός, διότι επρόκειτο να αποπλεύσουν και να εκτελέσουν συνδυασμένες Ασκήσεις διαρκείας τεσάρων εβδομάδων.

Πρό του απόπλου τους, θα τους επιθεωρούσε αυτοπροσώπος ο ίδιος ο Αυτοκράτωρ (Κaizer) της Γερμανίας WILLHELM 2^ος – Friedrich-Victor-Albert (1859-1941) της Δυναστείας HOHENZOLLERN. Υπενθυμίζουμε ότι αυτός ήταν εγγονός της Βασιλίσσης του “United Kingdom of Great Britain and Ireland’” της VICTORIA – ALEXANDRINA (1819-1901). Διότι η μήτηρ του Κaizer ήταν η Αγγλίς Πριγκίπισσα Victoria, Adelaide, Mary, Louisa (1840-1901). Δηλαδή το πρώτο τέκνο της ως άνω μεγάλης Βικτωρίας. Του ιδίου του Κάϊζερ του είχαν απονείμει τον Ανώτατο Βρετανικό βαθμό του “Ηοnorary Αdmiral of the Fleet”. Ο Fred JANE κατά την διάρκεια των ασκήσεων είχε σκιτσάρει σχεδόν όλα τα πλοία, περίπου 100. Τοιουτοτρόπως διέθετε ένα πολύτιμο αρχείο διά τις μετέπειτα εκδόσεις του. Ήταν πλεόν ένας καταξιωμένος εικονογράφος γενικής αναγνωρίσεως και αποδοχής εις τους αρμοδίους κύκλους. Όμως εις το τέλος των γυμνασίων ο λογαριασμός των ποτών που είχε καταναλώσει εις το “Καρρέ” ήταν μεγάλος και δεν είχε χρήματα να τον πληρώση. Δεν κατέστη δυνατόν να βρούμε εις ποίον “Καρρέ” εστιάζετο, εις των Αξιωματικών ή εις των Υπολόγων; Εν τέλει κανόνισε να ζωγραφίση μίαν σειρά από πίνακες που θα διακοσμούσαν το “Καρρέ”. Ο Κυβερνήτης Πλοίαρχος (ακόμη τότε) Leicester Chantry KEPPEL (1837-1917 ), αργότερα Υποναύαρχος, έμεινε ικανοποιημένος και του παρήγγειλε και άλλον πίνακα.

O J.F.T. JANE κατά την διάρκεια αυτών των ασκήσεων εδημιούργησε και άλλες επαγγελματικές γνωριμίες. Τον ήξεραν διά τις εξαιρετικές μαυρόασπρες εικονογραφήσεις του επί των πλείστων θαλασσινών θεμάτων. Εκτός από τις ωραίες εργασίες του διά το “Pictorial World”, προσελήφθη και εις την Εφημερίδα “Illustrated Lonson News”.

Εις τις 23-ο4-1891, κατά τον Εμφύλιο Πόλεμο της Χιλής, ετορπιλίσθη η Ναυαρχίς τους “Blanco Encalada”. Άλλοι το χαρακτηρίζουν Ironclad, άλλοι Central Batterty Ship, άλλοι Frigate. Η ταχύτητά του λόγω κακών μηχανών και λεβήτων είχε καταπέσει εις τους 9 Κόμβους. Πάντως ήταν το πρώτο Πολεμικό παγκοσμίως που εβυθίσθη από Τορπιλλοβόλο που του έριξε αυτοκινούμενη Τορπίλλη. O JANE είχε ζωγραφίσει μίαν εικόνα εξαιρετικώς ρεαλιστική. Εδημιουργήθη ένας μύθος ότι δήθεν ό ίδιος παρευρίσκετο κατά την βύθισιν ως Πολεμικός Ανταποκριτής. Αυτός ηρέσκετο να ακούη αυτήν την κοροϊδία και απέφευγε να την αρνηθή. Πολύ αργότερα, ένας εκ των αδελφών του, ο Cecil, απεκάλυψε την αλήθεια γράφοντας την μέσα εις το βιβλίο τους ‘Fighting Ships του έτους 1916.

To 1892 ενυμφεύθη διά πρώτη φορά. Ένα γεγονός τον είχε ενθαρρύνει πάρα πολύ εις την εργασία του. Είχε αποκτήσει ένα αντίγραφο του βιβλίου που είχε σχεδιάσει ο Zωγράφος πλοίων William Frederick MITCHELL (1845-1914), με τον τίτλο“Ships of the Royal Navy”. Περιελάμβανε και το κείμενο με τις περιγραφές που είχε ήδη γράψει ο αποβιώσας Καθηγητής Ναυπηγικής Sir Francis ELGAR (1845-1909).

Ο Fred JANE ανάμεσα εις τις γραμμές των σελίδων αυτού του βιβλίου, είχε γράψει ιδιοχείρως πολλές δικές του σημειώσεις και παρατηρήσεις τις οποίες μετέφερε εκ των υστέρων, ως Προσάρτημα, εις το βιβλίο με τα δικά του σχέδια. Εις ορισμένα σημεία παρενέβαλε αυστηρές κρίσεις σχετικώς με τα ελαττώματα κάποιων συγκεκριμένων τύπων. Όταν αργότερα εξέδωσε το δικό του Περιοδικό ‘Fighting Ships’,διά να εντυπωσιάση περισσότερο τους δικούς του αναγνώστες, συμπεριέλαβε και εκείνες τις παλαιές αυστηρές παρατηρήσεις του, που είχε γράψει ιδιοχείρως μέσα εις τις σελίδες του προαναφερθέντος βιβλίου“ Ships of the Royal Navy ”.

Κατά τα δύο έτη 1894 -95, o JANE μέσα εις το Περιοδικό ‘Pall Mall Magazine’ είχε κάνει μία σειρά σχεδίων με τον τίτλο “Guesses at Future”. Eίχε προβλέψει το Αεροπλάνο, την Τηλεόραση καθώς και άλλες επιστημονικές εξελίξεις. Όλες αυτές οι ιδέες του δεν ήσαν καινούριες. Ως παιδί είχε ήδη ζωγραφίσει κατά φαντασίαν Αεροσκάφος και Υποβρύχια, τα είχαν βάλλει ως εικονογράφηση μέσα εις κάποιες ιστορίες που είχε γράψει ο πιό μικρός αδελφός του. Εις τα μέσα της δεκαετίας του 1890, εκτός από τις εικονογραφήσεις που μπήκαν εις βιβλία άλλων, ο FRED έγραφε και δικά του βιβλία, όπως μυθιστορήματα, νουβέλες κ.α. Συνάμα έκανε και τον δημοσιογράφο.

To 1898 έβγαλε την πρώτην έκδοση του βιβλίου “Αll the World’s Fighting Ships”. Aυτή ήταν η επίσημη ονομασία του μέχρι το 1905, διότι έκτοτε την συντόμευσε εις την απλούστερη “JANE’s FIGHTING SHIPS”. Το νέο βιβλίο του εβασίζετο εις το παλαιότερο του, εκείνο που είχε βγάλει το 1880 με τα σκιτσάκια του. Περιελάμβανε κάθε Πολεμικό πλοίο εις τον κόσμο που είχε πραγματική μαχητικήν αξία. Είχε σχεδιασθεί προσεκτικώς, με τέτοιον τρόπο ώστε να τονίζη τα προβεβλημένα χαρακτηριστικά του. Η καινοτομία του ήταν το Ευρετήριο της Σιλουέττας του. Άλλες σελίδες περιείχαν τα Πλάνα του. Το κείμενο ήταν γραμμένο εις τις τέσσερεις κύριες γλώσσες, που είχαν ιδιαίτερον ενδιαφέρον εις τα ναυτικά πράγματα των καιρών εκείνων, Αγγλικά, Γαλλικά, Γερμανικά, Ιταλικά.

Η επιτυχία του βιβλίου και οι πωλήσεις του ήσαν τόσο μεγάλες, ώστε εντός τεσσάρων μηνών έβγαλαν και δευτέραν έκδοση. Κάθε επόμενον έτος έβγαινε σταθερώς έτσι. Εις τον Πρόλογο των δύο πρώτων εκδόσεων ήταν γραμμένα τα εξής: “Ο πρωταρχικός σκοπός του ανά χείρας βιβλίου είναι να παρουσιάση εκείνα τα στοιχεία των Πολεμικών Πλοίων, τα οποία δεν περιλαμβάνονται εις άλλα Ναυτικά Χρονικά. Αναγνωρίσεις έχουν γραφεί διά την βοήθεια τους, τις προσθήκες τους και τις διορθώσεις τους προς τους κάτωθι: Aντιπλοίαρχο Sir Henry CAMPBELL (μετέπειτα Ναύαρχος), Ταγματάρχη Cyril FIELD (μετέπειτα Συνταγματάρχης), Κύριον Laird CLOWES, Kύριον H.W. WILSON”

 To 1899 εις την έκδοση αυτής της χρονιάς, ανεγράφη ότι το θέμα διά την κατ’ ευθείαν παραγωγή από τις φωτογραφίες είχε ενδελεχώς εξετασθεί και απορριφθεί. Εν τούτοις είχε ήδη εκτυπωθεί η πρώτη φωτογραφία ενός Γαλλικού Τorpedo Boat. Mέσα εις αυτό το βιβλίο υπήρχε μία από τις σπουδαιότερες εργασίες του Fred JANE. Αφορούσε το “Imperial Russian Navy”. Ήταν τόσο πολύτιμο βιβλίο ώστε το 1904 το έβγαλε και εις δευτέραν έκδοση.

Οι Ρώσοι είχαν παρουσιάσει πολλές καινούριες ιδέες. Διά να αποκτήση αυτές τις αποκλειστικές πληροφορίες είχε πάει ο ίδιος εις την Τσαρική Ρωσία. Εκεί τον είχε φιλοξενήσει ο Μέγας Δούξ και εγγονός του Τσάρου, Alexander MICHAILOVICH (1866-1933). Ο ίδιος είχε μακράν υπηρεσίαν εις το Ναυτικό, είχε γίνει και Αντιναύαρχος. Επίσης θεωρείται και ο πατήρ της Ρωσικής Αεροπορίας. Είχε επιτρέψει εις τον JANE να επιθεωρήση τα Κρατικά Ναυπηγεία της Βαλτικής και της Μαύρης Θαλάσσης.

Μετ’ ολίγον ηκολούθησαν και οι Ιάπωνες, οι οποίο είχαν εντυπωσιασθή πάρα πολύ από την αποκάλυψη και την δημοσίευση της Ρωσικής Θαλασσίας Δυνάμεως. Ως εκ τούτου προσεκάλεσαν τον JANE και αυτοί με την σειρά τους να μεταβή εκεί και να γράψη ένα παρόμοιο βιβλίο διά το δικό τους “JAPANESE IMPERIAL NAVY”. Απορίας άξιον. Του παρείχαν ουσιαστικήν επίσημον υποστήριξη να κοινοποιήση την πραγματική τους θαλασσίαν ισχύν, ενώ ήδη προετοίμαζαν πυρετωδώς τον πόλεμο τους έναντίον της Ρωσίας. Aβιάστως προκύπτει το ερώτημα, διατί να επιθυμούν διακαώς να μάθη ο αυριανός εχθρός τους, και δή με λεπτομέρειες, τις πραγματικές δυνάμεις τους; Το βιβλίον εξεδόθη το 1904 εις δύο τόμους, ο δε Ρωσοιαπωνικός Πόλεμος είχε ήδη αρχίσει εις τις 08/2/1904. Μήπως συνεργούντος και του FRED ο οποίος έγραψε μέσα σκοπίμως ψεύτικα στοιχεία, διά να παραπληροφορήσουν τους Ρώσους, οι οποίοι μέχρι το τέλος του πολέμου εις τις 05-9-1905 είχαν υποστεί δεινές και ταπεινωτικές ήττες και εις την ξηρά και εις την θάλασσα; 

Τον Απρίλιο 1900 βγήκε η Τρίτη έκδοσις. Οι φωτογραφίες είχαν αντικατασταθεί από τα “παλιομοδίτικα” σχεδιάκια με πενάκι και μελάνι, διά τα πιο ενδιαφέροντα πλοία. Όμως εάν αυτό άρεσε εις τους αναγνώστες, μπορούσαν να το κάνουν και εις τις υπόλοιπες εικονογραφήσεις. Ο αριθμός των σχεδίων είχε αυξηθεί. Επίσης εγένετο μνεία, επί σειράν ετών, εκείνων των προσώπων που τον είχαν βοηθήσει με τις γνώσεις τους εις την δημιουργία του βιβλίου. Πρώτος εξ αυτών ήρχετο ο Τραπεζίτης William A. BIEBER ο οποίος είχε προσφέρει μίαν τεραστίαν συλλογή φωτογραφιών Πολεμικών Πλοίων, καθώς και το ευρετήριο των Εμπορικών. Ένας άλλος ήταν ο Σχεδιαστής Charles de Grave SELLS (1856-1942). Άλλος ένας ήταν ο Γάλλος Αντιπλοίαρχος Maurice Clement Marie Raoul TESTU(1856-1933), Mαρκήσιος του BALIN-COURT, ο οποίος είχε εκδόσει κάτι αντίστοιχο, τα Γαλλικά Ναυτικά Χρονικά με τον τίτλο “Flottes de Combat” (Στόλοι Μάχης).

Αρχικώς τα κείμενα του “Jane’s Fighting Ships” περιορίζοντο να γράφουν μόνον το έτος καθελκύσεως εκάστου πλοίου. Το μήκος, οπλισμό, κυρία θωράκιση, ταχύτητα. Επίσης είχαν και σημειώσεις διά τις τυχόν διαφορές μεταξύ ομοίων αδελφών σκαφών. Ενίοτε έγραφαν και σχετικές παρατηρήσεις. Εις την πορεία αυτά τα στοιχεία διευρύνθησαν. Εις τα σημαντικά πλοία ήρχισαν να γράφουν περισσότερες λεπτομέρειες, όπως ,το εκτόπισμα, το πλάτος, το βύθισμα, τον τύπο μηχανών και λεβήτων. Επίσης την Ιπποδύναμη, την χωρητικότητα των καυσίμων, τα σχέδια καταστρώματος, τους κατασκευαστάς, τα σχέδια καταστρωμάτων και τον συνολικόν αριθμό του Πληρώματος. Eπίσης είχε γράψει, ότι εκείνα τα Εμπορικά πλοία που θα τα έκριναν ως κατάλληλα, να μπορούσαν να τα μετασκευάζουν εις “Εξοπλισμένα Υπερωκεάνια”.

Έβγαλε ένα νέο Λεξικό με τεχνικούς όρους εις μερικές ακόμη γλώσσες, εκτός από τις τέσσερεις προηγούμενες, όπως Δανικά, Ιαπωνικά, Ρωσικά, Ισπανικά, Σουηδικά. Το Λεξικό είχε αγορασθεί από κάποιο ναυτικό Συνδικάτο εις το οποίον ο ίδιος ο JANE ήταν Διευθυντής. Η προοπτική του ήταν να το πωλούν εις χαμηλωτέραν τιμή από πρίν. Έκτός από τα Πολεμικά Ναυτικά το αγόραζαν και οι Ναυτιλιακές Εταιρείες, οι Ασφαλιστικές κ.ο.κ.

Πάλι το 1900 εξέδωσε το Μυθιστόρημα του “The Port Guardship”. To θέμα του ήταν η σύγχρονη ναυτική ζωή. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να επηρεάση την απόφαση του Ναυαρχείου να εγκρίνη την αναβάθμιση των “Warrant Officers” εις το επίπεδο του “Commission Rank”. Δηλαδή με πιό απλά λόγια του “πλήρους” Αξιωματικού.

Εις το σημείον αυτό κρίνεται αναγκαίο να γίνη μία σημαντική παρέκλισις από το κύριον θέμα του ανά χείρας πονήματος, που είναι τα βιβλία “JANE’s”. Προς διευκόλυνση του αναγνώστου οφείλουμε να επεξηγήσουμε ώστε να γίνη (επί τέλους) ευκρινές και κατανοητό τι ακριβώς σημαίνει ένας βαθμός με το “COMMISSION” και ένας άλλος βαθμός με το “WARRANT”.

COMMISSION: Προήλθε από την Λατινική λέξη “Commissionem” η οποία μετεξελίχθη εις την Γαλλική και εις την Μεσαιωνικήν Αγγλική λέξη “Commission”. Από το 1480 σημαίνει εξουσία η οποία εκχωρείται εις κάποιον. Από δε το 1672 την συγκεκριμένην εξουσίαν η οποία ανατίθεται εις έναν Αξιωματικό του Στρατού ή του Ναυτικού διά να ενεργήση όπως ο Νόμος και οι Κανονισμοί ορίζουν. Εις πολύ απλά Ελληνικά σημαίνει την διαταγήν, ή έστω την εκχώρηση δικαιώματος ή εξουσίας από τον Βασιλέαν εις κάποιον αρμόδιο να εκτελέση κάποια συγκεκριμένα καθήκοντα ή πράξη. Επειδή το άτομο που θα κάνη αυτήν την πράξη συνήθως πληρώνεται, ο όρος “Commission” είχε αποκτήσει και την έννοια της πληρωμής. Επίσης αφορά την κατάστασιν ενός πλοίου ότι είναι “In Commission” το οποίον σημαίνει ότι είναι επανδρωμένο, εφοδιασμένο, εξοπλισμένο και έτοιμο δι’ απόπλουν και επιχειρήσεις. Εμείς το λέμε “Εν Ενεργεία”. Όταν το πλοίο είναι παροπλισμένο λογίζεται ότι ευρίσκεται εις κατάστασιν “Inordinary”. Aκόμη “Commission” ελέγετο η Άδεια η οποία εδίδετο εις ένα Ιδιωτικόν Εμπορικό πλοίο να φέρη οπλισμό και να μπορή να επιχειρή εναντίον της Εμπορικής Ναυτιλίας (εξυπακούεται) των εχθρικών μόνον Χωρών. Η τοιούτου είδους “Επιχείρησις” εις την Eλληνικήν γλώσσαν ονομάζεται “Kαταδρομή εν Θαλάσση”. Το δε πλοίον που την εκτελούσε εις την Αγγλικήν ελέγετο “Privateer”, καθ’ όσον ανήκε εις Ιδιώτην Πλοιοκτήτη και όχι εις το Κράτος. Αντιστοίχως εις την Γαλλικήν γλώσσα το έλεγαν “Corsaire”. Aυτού του είδους το “Commission” εξεδίδετο υπό της Εθνικής Ναυτικής Αρχής υπό την μορφήν μιάς Ειδικής Επιστολής, που ελέγετο “Letter of Marque”. Εν κατάκλείδι, αυτές οι δήθεν νόμιμες “Πειρατικές” άθλιες ενέργειες, κατηργήθησαν με την “Απόφαση του εν Παρισσίοις Συνεδρίου την 16^ην Απριλίου 1856″. Ο όρος “Commission” έχει μίαν επί πλέον έννοια, που είναι και η πλέον ενδιαφέρουσα εις το παρόν Πόνημα. Έτσι ελέγετο και το Δίπλωμα το οποίον εχορηγείτο εις τον συγκεκριμένον Αξιωματικό και πέραν του ότι αναγράφει την Διαταγή τοποθετήσεως του εις το συγκεκριμένο Πολεμικό πλοίo πιστοποιούσε ότι ο φέρων:

• Έχει τα νόμιμα προσόντα διά να κατέχη αυτόν τον Βαθμό.
• Έχει την εξουσία να εκτελή τα καθήκοντα του αναγραφομένου βαθμού του.

Σημειωτέον, ότι ο Αξιωματικός δεν ανήκε γενικώς εις το Αγγλικό και μετέπειτα εις το Βρετανικό Βασιλικό Ναυτικό, ανήκε μόνον εις το συγκεκριμένο πλοίο του, το όνομα του οποίου ήταν γραμμένο εις το Commission του. Εάν το πλοίο του έπαυε να υφίσταται εξ οιασδήποτε αιτίας ή ο ίδιος αποχωρούσε από μόνος του, τότε πλέον δεν ανήκε πουθενά. Αυτό το παράδοξον κατηργήθη εις τα μέσα του 19^ου αιώνος.

Ήταν κατά κάποιον τρόπο ένας συνδυασμός Φύλλου Πορείας και Διπλώματος γραμμένο εις περγαμηνή. Το έλεγαν και “Royal Commission” διότι το εξέδιδε μεν μία Ανωτέρα Ναυτική Αρχή, δηλαδή το Admiralty Board, αλλά υπό την υψηλήν αιγίδα του ιδίου του Βασιλέως. Ως εκ τούτου είχε την νομικήν ισχύν Ανωτέρου Διπλώματος και ο κάτοχος του έφερε τον τίτλο του “Commissioned Officer”. Αυτό αποδίδεται εις ελευθέραν μετάφραση Διπλωματούχος Αξιωματικός Καριέρας και τίθεται εις υψηλότερον επιπέδον από τους λοιπούς Αξιωματικούς. Μπορεί να παραλληλισθή μετά των ημετέρων αποφοίτων της Σχολής Ναυτικών Δοκίμων, οι οποίοι μετά τον βαθμό τους ανέγραφαν τον προσδιορισμόν Β.Ν. (την εποχή της Βασιλείας) και μετά την Μεταπολίτευση τον προσδιορισμόν Π.Ν. Τα “Commissions ”, εις τις Χώρες οι οποίες δεν διαθέτουν Βασιλέα ως Ανώτατον Άρχοντα, εκδίδονται υπό την αιγίδα του Προέδρου της Δημοκρατίας ή από την Ανωτάτη Ναυτικήν Αρχή.

WARRANT: H λέξη “warrant” προέρχεται από την παλαιάν Γαλλική λέξη “Warantir” ή “Warandir”, η οποία μετεξελίχθη εις την πρωτο-μεσαιωνικήν Αγγλική λέξη “Warrant” ή “Warrand”. Αυτή, εκτός των διαφόρων εννοιών που έχει εις την Νομικήν Επιστήμη, σημαίνει και προστάτης, άμυνα, εξουσιοδότηση κ.α. Τέλος σημαίνει και αυτό που μας ενδιαφέρει εις το παρόν Κεφάλαιο, δηλαδή το Πιστοποιητικό, το οποίο δίνει εις κάποιον την εξουσία να ενεργήση. Ο βαθμός του “Warrant Officer” έχει μακράν ιστορίαν. Από τα μέσα της δεκαετίας του 1040 τα “Cinque Ports” παραχωρούσαν τα πλοία τους μαζί με τα Πληρώματα τους, εις τον Βασιλέα Edward the Confessor(1042-66) με τα γνωστά οικονομικά ανταλλάγματα και τα προνόμια εκμεταλλεύσεως των λιμενικών τελών, διοδίων κ.ο.κ. Αυτά τα καράβια είχαν ως Αξιωματικούς τον “Master”, τον “Bosun”, τον “Carpenter” και τον “Cook”.

Ως Στρατιωτικός βαθμός ο “Warrant Officer” χρονολογείται δύο αιώνες προ του Κολόμβου, δηλαδή την εποχή που ήρχισε να “ενηλικιώνεται” το Αγγλικό Ναυτικό. Τότε οι Ευγενείς ανέλαβαν το “κουμάντο” του νέου Ναυτικού και υιοθέτησαν από τον Στρατό τους βαθμούς του “Lieutenant” και τoυ “Captain”. Αυτοί οι Αξιωματικοί συχνά είχαν βασιλικό αίμα, αλλά πιο συχνά ήσαν ανίδεοι με τον “Παρά Φύσιν Επινήιον βίον”. Φυσικά ούτε λόγος περί ναυτιλίας και χειρισμού των πυροβόλων. Επαφίεντο εις την εμπειρία και την συνεργασίαν ορισμένων παλαιών Ναυτών οι οποίοι ήσαν κατηρτισμένοι και εις τα δύο αυτά “τεχνικά” θέματα.

Αυτοί οι πολύτιμοι Ναύται, ενίοτε αναφέρονται και ως “Βοat Mates” ή “Boswans Μates”, έγιναν αναντικατάστατοι διότι επάνω τους εστηρίζοντο οι άπειροι και εν πολλοίς καθ’ ολοκληρίαν άσχετοι Ευγενείς ή Αξιωματικοί του Στρατού που ήθελαν να παίξουν και τον ρόλο του Αξιωματικού του Ναυτικού. Αργότερα το Ναυαρχείον επεβράβευσε τους ειδικευμένους ‘Ναύτες’ επιδίδοντας τους τα αντίστοιχα “ Warrants ”. Αυτά ήσαν ειδικοί Τίτλοι που είχαν σκοπό να τους διακρίνουν από τους λοιπούς Ναύτες. Τα Πιστοποιητικά “Warrants” εις ουδεμίαν περίπτωση δεν επρόκειτο να παραβιάσουν το αυστηρό και αλύγιστο σύστημα που διεχώριζε τις Κοινωνικές Τάξεις εκείνες τις εποχές. Η λέξη “Soldiering” διά τους Ναυτικούς είχε την έννοια της περιφρονήσεως και της απαξιώσεως διά τους Στρατιώτες και οιονδήποτε άλλον δεν ήξερε ή και απέφευγε να εκτελή ναυτικά καθήκοντα και εργασίες επί του πλοίου.

Από το 1693 ήταν ο Κατώτερος Αξιωματικός ο οποίος ελάμβανε τον βαθμό του και ταυτοχρόνως και τον διορισμό του με το ως άνω περιγραφέν Πιστοποιητικό του τύπου “Warrant ”. Με απλά λόγια, αυτoύ του είδους το Δίπλωμα ανέγραφε την Διαταγή τοποθετήσεως του εις το συγκεκριμένο Πολεμικό πλοίο και πιστοποιούσε ότι ο φέρων :

• Είχε τα νόμιμα προσόντα διά να κατέχη τον βαθμό του.
• Είχε την εξουσία να εκτελή τα καθήκοντα του αναγραφομένου βαθμού του.

Ο κάτοχος του Διπλώματος “Warrant”, απεκαλείτο “Warrant Officer”, εις σαφήν αντιδιαστολή με τον “Commissioned Officer”. Από τον 17^ον αιώνα εις την Αγγλία το “Warrant” εξεδίδετο από το “Navy Board’’ και εγγράφετο εφ’ απλού χάρτου. Με το Οργανόγραμμα του 1757 οι “ Commisioned Οfficers” και οι “Warrant Officers”  διέμεναν εις τις καμπίνες της πρύμης,

Από το 1786 ο “Warrant Officer” έγινε ο αμέσως υποδεέστερος βαθμός Αξιωματικού, κάτω από τους “Commissioned Officers” και ο αμέσως ανώτερος πάνω από τους “ Petty Officers ” (Υπαξιωματικούς). Eις τους Στρατούς ισχύει το ίδιο, μόνον που εκεί τους Υπαξιωματικούς τους ωνομάζουν ‘Non – Commissioned Officers’, και εν συντομία‘Non-Coms’.

Εις τις Ηνωμένες Πολιτείες οι “Warrant Officers”, με την μία ή την άλλη μορφή, υπήρχαν στις τάξεις του “Continental Navy” από την αρχή της Επαναστάσεως του 1775. Είναι παραδοσιακώς οι Ειδικοί Τεχνικοί των οποίων οι ικανότητες και οι γνώσεις τους είναι απαραίτητες διά την στοιχειώδη και ορθή λειτουργία ενός καραβιού. Tο “Warrant” τους εξεδίδετο από τον “Secretary οf the Navy” (Yπουργό Ναυτικών). Ο Μέγας Ναπολέων χρησιμοποιούσε τους “Warrant Officers” εις τον Στρατό του ως ενδιαμέσους συνδέσμους ανάμεσα εις τους “Commissioned Officers” και τους Στρατιώτες.

Eπανερχόμενοι εις το κύριον θέμα του “JANE’s FIGHTING SHIPS”. To 1901 έλαβαν χώραν δραστικές αλλαγές. Αναδιάταξη των πλοίων ανά Χώρα, αναλόγως της μαχητικής δυνατότητος εκάστου, διότι έως τότε τα κατέτασσαν βάσει του αριθμού των Ιστών τους και των Καπνοδόχων τους. Όλα τα σχέδια τα έφτιαξαν εξ αρχής. Τα τελευταία εναπομείναντα σκίτσα αντεκατεστάθησαν από φωτογραφίες. Διάφορα άρθρα τεχνικού και τοπικού ενδιαφέροντος κατεχωρήθησαν όλα μαζί εις το Προσάρτημα αντί μεμονωμένα εδώ και εκεί. Όλο το βιβλίο ήλλαξε τελείως μορφή και οι σελίδες του εδιπλασιάσθησαν. Ο ίδιος ο John Frederick Thomas JANE είχε δηλώσει με υπερηφάνεια: “Τα Fighting Ships επέτυχαν το ιδανικό αποτέλεσμα διά το οποίον αναλώσαμε πέντε χρόνια εντατικής εργασίας”.

Από το 1901 το ετήσιο βιβλίο του εξελίσσετο σταθερώς. Διάφορα μικρά Σκάφη με μικρήν ή καμμία μαχητική δυνατότητα είχαν απαλειφθή. Όσον αφορά τα απηρχαιωμένα ‘Battleships’ (Θωρηκτά) περιορίσθησαν εις ολιγώτερες σελίδες. Εις την δημιουργία του “Παραρτήματος” είχε συμβάλλει και ο Ιταλός Συνταγματάρχης (ακόμη τότε) Vittorio Emilio CUNIBERTI(1854-1913) του Βασιλικού Σώματος Ναυπηγών. Επίσης άλλος ένας είχε συμβάλει εις την βελτίωση του βιβλίου, ο Βρετανός Ναύαρχος Sir John HOPKINS (1834-1916 ), ένθερμος υποστηρικτής του “Naval War Game”. Τα επόμενα χρόνια ο JANE αφού καθιέρωσε το αγαπημένο του πρόγραμμα, συνέχισε και με πολλές άλλες δραστηριότητες. Είχε γίνει και Ναυτικός Ανταποκριτής εις την Εφημερίδα ‘Daily Chronicle’.

Το 1902 ήταν Ναυτικός Ανταποκριτής εις τo Περιοδικoν “Engineer” και εις το “Scientific American”. Μάλιστα είχε γράψει ότι το Αεροπλάνο είναι δυνατόν να κάνη αναγνωρίσεις. Το 1903 μέσα εις το βιβλίο του της χρονιάς εκείνης, είχε κατατάξει τις οκτώ Μεγάλες Δυνάμεις με την σειρά που τους έδινε η «Ναυτική Ισχύς » τους. Tις άλλες Χώρες τις κατέταξε κατά ομάδες βάσει της γεωγραφικής τους θέσεως. Τα “Batteships” τα έθεσε ξεχωριστά από τα Cruisers (Kαταδρομικά).

Εις την αρχήν εκάστης Χώρας έθεσε τις ζωγραφιές των Εθνικών Σημαιών τους, των Ναυτικών Σημαιών τους (Πολεμικών και Εμπορικών), τα Επίσημα, τους Επισείοντες, και τα Σημαιάκια των Ναυάρχων, των Διοικητών Μοιρών, Στολίσκων κ.ο.κ. Ακολούθως έβαλε τις ζωγραφιές των Διακριτικών των βαθμών των Αξιωματικών, δηλαδή τις Επωμίδες, τα Επώμια και τις Επιχειρίδες. Καθώς και τα ιδιαίτερα Διακριτικά Χρώματα των Αξιωματικών των Σωμάτων. Με τις ονομασίες τους εις την Τοπική τους γλώσσα και από κάτω εις την Αγγλική γλώσσα. Ειρήσθω εν παρόδω, ότι ο γράφων διαθέτει Αρχείον με τις ως άνω απεικονίσεις από την έκδοση του έτους 1908 και εντεύθεν.

Η έκδοση του 1903 είχε ακόμη ένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό.Το καταπληκτικόν Άρθρο που είχε γράψει ο πρoαναφερθείς Ιταλός Vittorio CUNIBERTI. Βεβαίως τον είχε συμβουλεύσει και ο έτερος πρoαναφερθείς Charles de Grave SELLS. Είχε τίτλο“An Ideal Warship for the British Fleet”. Ανέλυε την θεωρία του περί του “All Big Gun Battleship”. Κατέγραφε τα κεντρικά χαρακτηριστικά του και τον οπλισμό που θα είχε εις το άμεσο μέλλον το “DREADNOUGHT”, που σημαίνει “Άφοβος”. Θα ήταν το “Υπερ-Θωρηκτό”  διά τις πρώτες δεκαετίες του 20^ου αιώνος. Το είχε σχεδιάσει δύο χρόνια, προτού κάν τεθεί η τρόπις του εις την ναυπηγικήν εσχάρα. Αποπερατώθη το 1906 Τότε έλεγαν ότι ο Αρχηγός του R.N., Nαύαρχος John Arbuthnot FISHER (1841-1920), είχε βασίσει τα σχέδια του διά την υλοποίηση της ναυπηγήσεως του “Dreadnought” εις εκείνο το άρθρο του Ιταλού, που το είχε διαβάσει μέσα εις το “Fighting Ships”. O Fred JANE ξεκάθαρα είχε επιτύχει με τις δικές του προβλέψεις, αλλά και με τους εξαίρετους συνεργάτες του, να κάνη το βιβλίο του πρωτοπόρο εις τις ναυτικές εξελίξεις και προόδους.

Το 1904 εις την έκδοση του βιβλίου, οι Κατηγορίες των πλοίων είχαν αναθεωρηθή εντελώς.Αυτό ωφείλετο εις τον Ρωσoϊαπωνικό Πόλεμο (1904-1905). Είχε καταδείξει ότι οι αποστάσεις μεταξύ των πλοίων που ναυμαχούσαν είχαν μεγαλώσει. Αντίγραφα αυτού του βιβλίου είχαν δοθεί εις το Βρετανικό Ναυαρχείο, ώστε αυτό να ενθαρρύνη και να βελτιώση την πρόοδο των Πυροβολητών διά καλλίτερες βολές κατά τον ετήσιο “Gunlayer’s Test” (Γυμνάσιο Σκοποβολής).

Το 1905 υπήρχαν πολλές φρέσκες φωτογραφίες. Τούτο ωφείλετο εις τις εκτεταμένες αλλαγές που έκαναν όλα τα Ναυτικά, εις τους ιστούς και τις λοιπές εξαρτήσεις αυτών, μετά το πέρας του Ρωσοϊαπωνικού Πολέμου. Ήταν φυσικό να εξάγουν πολύτιμα συμπεράσματα, από το μή αναμενόμενον αποτέλεσμα αυτού. Ταυτοχρόνως είχε ανανεωθεί όλο το βιβλίο με νέου είδους τυπογραφία. Εκ των πραγμάτων καθυστέρησε να κυκλοφορήση. Μέσα εις το Παράρτημα αυτού, είχε συμπεριλάβει και άρθρα σχετικώς με τον προειρηθέντα Πόλεμο.

Το 1906 ο FRED εξέδωσε ένα άλλο βιβλίο του με τίτλο “Heresies of Sea Power”με θέμα την Ναυτική Στρατηγική. Αντιμετώπισε αρνητική κριτική από συγκεκριμένους κύκλους, τους οποίους ο FRED δεν έπαιρνε στα σοβαρά.

To 1906 είχε “κατέβει” εις τις εκλογές διά το Βρετανικό Κοινοβούλιο του Λονδίνου, ως Ανεξάρτητος Υποψήφιος της Περιφερείας του Portsmouth, εκεί που ευρίσκεται και ο Ναύσταθμος. Το σύνθημα του ήταν “Το Ναυτικό πάνω από το Κόμμα”. Εις πείσμα του συστήματος, χωρίς οργάνωση, χωρίς μηχανισμούς και τα συμπαρομαρτούμενα, έλαβε 1.859 ψήφους αλλά δεν εξελέγη. Εν συνεχεία έγινε θερμός υποστηρικτής του Ναυάρχου Charles William de la Poer BERESFORD (1846-1919), Βαρώνου του Beresford, ο οποίος είχε εκλεγεί Βουλευτής διά την ως άνω πόλη. O J.F.T. JANE επίσης υπεστήριζε και τον Προσκοπισμό της ιδίας πόλεως.

Το 1907 είχε ως κύριο θέμα του τα Εμπορικά πλοία. Εις τις προηγούμενες εκδόσεις του οι σιλουέττες και οι φωτογραφίες αυτών ήσαν τοποθετημένες μαζί κατά ομάδες εις ιδιαίτερο κεφάλαιον εις το τέλος του βιβλίου. Τώρα όμως τα είχε τοποθετήσει κάτω από την συγκεκριμένη Χώρα τους. Υπήρχαν πολλές φωτογραφίες Αντιτορπιλλικών, περισσότερες από κάθε άλλη φορά. Οι σκιές που ζωγράφιζε εις τα συγκεκριμένα σημεία της θωρακίσεως, διά να καταδείξη την σημασιά τους επεξετάθη. Τώρα δύο νέα Ναυτικά προσετέθησαν εις το βιβλίο, εκείνο του Μεξικού και του Περού.

Το 1907 ο FRED συνηργάσθη με την εφημερίδα ‘Standard’ εις αναπλήρωσιν του αποβιώσαντος Δημοσιογράφου – Συγγραφέως John Εdward BLOUN- DELLE – BURTON (1850-1907). Tότε περίπου είχε φτιάξει και το“Naval War Game”, το οποίον έπαιζαν οι Αξιωματικοί εις το “Βritish Naval War College”, αλλά και άλλα Ναυτικά. Τοιουτοτρόπως εξεπαιδεύοντο εις την επίλυση των Στρατηγικών και Τακτικών προβλημάτων. Αυτό επαίζετο μέχρι τον “Μεγάλον Ευρωπαϊκόν Πόλεμον”, έτσι τον έλεγαν τότε, διότι δεν ήξεραν ότι μετά από 21 χρόνια θα τους προκύψη και “2^ος Παγκόσμιος Πόλεμος”. Μερικοί ολίγοι ενθουσιώδεις συνέχισαν το παίγνιον επί πολλές δεκαετίες αργότερα. Θεωρούσαν ότι η αξία του παρέμενε αμείωτη εις πείσμα των εμπειριών και των διδαγμάτων του 1914 – 1918, καθώς και των μετέπειτα τεχνολογικών εξελίξεων.

To 1907 τα Εμπορικά πλοία ήσαν το πρωτεύον θέμα αυτής της ετησίας εκδόσεως. Οι φωτογραφίες και τα σκίτσα με τις σιλουέττες τους ήσαν ταξινομημένα εις ομάδες. Δεν υπήρχαν πλέον οι προηγούμενες διαφωνίες και αντιρρήσεις, ότι εάν εμπλέκοντο εις πόλεμον εναντίον μιάς συγκεκριμένης Χώρας, ελλόχευε ο κίνδυνος να βυθίσουν κατά λάθος και άνευ προειδοποιήσεως Εμπορικά πλοία άλλων Ουδετέρων Χωρών. Επί πλέον θα μπορούσαν να επικρατήσουν ευνοϊκές συνθήκες οπότε οι εχθρικές Ναυτικές Βάσεις να είναι πιο ελκυστικοί στόχοι από τα πλοία του.

To 1908 η έκδοση του “Jane’s Fighting Ships” κατέταξε όλα τα πλοία μέσα εις την Κατηγορία του δικού τους τύπου, αλλά με την απόλυτη σειρά της ηλικίας τους. Αυτή η σειρά ακολουθείται έκτοτε. Τα Εμπορικά πλοία με ταχύτητα κάτω των 18 Κόμβων δεν τα έβαζαν καθόλου. Όλα τα περιεχόμενα, κείμενα και φωτογραφίες, γενικώς τα ταξινομούσαν με στενώτερα περιθώρια, ούτως ώστε να μπορή να χωρέση περισσοτέρη ύλη εις την περίπτωση που το σχήμα του βιβλίου θα μεγάλωνε.

Την 01-5-1909 εκυκλοφόρησε πολύ νωρίς η ετήσια έκδοση. Εις τον Πρόλογον ανέφεραν ότι είχαν κάνει ειδική προσπάθεια ώστε να παρουσιάσουν “φρέσκες” φωτογραφίες όλων των πλοίων του “DEUTSCHE KAISERLICHE MARINE”. Ήταν μία ξεκάθαρη απόδειξις ότι υπέβοσκε μία αυξανομένη ένταση και κρίση. Οι φωτογραφίες των ταχέων Επιβατηγών Υπερωκεανίων απαλείφθησαν προς όφελος των φωτογραφιών όλων των Βοηθητικών πλοίων. Σχέδια των Καταστρωμάτων των Αντιτορπιλλικών παρουσιάσθησαν διά πρώτη φορά. Μεταξύ των ονομάτων των συντελεστών του Παραρτήματος εφάνη και του Δανοαμερικανού Καθηγητού της Ναυπηγικής William HOVGAARD (1857-1950) συγγραφέως της “Modern History of Warships”. Tο ίδιον έτος ο JANE εξέδωσε και το νέο του βιβλίο με τον αρχικό τίτλο “All the World’s Airships, Aeroplanes and Dirigiles”. Αυτή η παρουσία εχαιρετίσθη από τους πρώτους φίλους του νέου Όπλου. Η εφημερίς “Daily Mail” αφιέρωσε τιμητική στήλη εις την πρώτη σελίδα της με τον εντυπωσιακό τίτλο “Τhe First Flying Directory”.

Το 1909 ο Fred JANE ήταν πολύ συνδεδεμένος με τους Αεροπόρους του “Royal Naval Air Service”, ιδίως με τους Αντιπλοιάρχους Αrthur RICE (1884-1914) και Νeville USBORNE (1883-1916). Και οι δύο έχασαν την ζωή τους κατά την εκτέλεση των πτήσεων τους. Επίσης με τον Αντισυνταγματάρχη Cecil John L’Estrange MALONE (1890-1965). Πάλι μέσα εις τον ίδιο χρόνο FRED κατέπεσε εις το Dartmoor, ενώ πετούσε με ένα πρωτόγονον ανεμόπτερον αλλά διεσώθη. Επίσης ενυμφεύθη και διά δευτέραν φοράν.

Το 1910 εις το “Jane’s Fighting Ships” ενεφανίσθησαν 500 καινούριες απεικονίσεις. Επίσης διά πρώτη φορά συμπεριελήφθησαν και τα  “‘Cutters” της Αμερικανικής “Coast Guard ». Το ίδιον έτος έγινε και η πρώτη έκδοση του “Αll the World’s Aircraft”.

Το 1911 τα “Battle Cruisers” μπήκαν εις την ιδίαν χρονολογική σειρά μαζί με τα μεγαλύτερα τους “Battleships”. Επίσης ηυξήθησαν οι φωτογραφίες των “Auxiliaries” (Βοηθητικών). Διά πρώτη φορά εγράφησαν κάποια άρθρα διά την νεοπαγή “Ναυτικήν Αεροπορία”.

Το 1912 το κύριο θέμα της εκδόσεως ήταν να κάνουν περισσότερες αναθεωρήσεις εις τις Κατηγορίες και Ταξινομήσεις. Οι ημερομηνίες των ναυπηγήσεων όλων των “CAPITAL SHIPS” ήσαν τυπωμένες με χονδρά γράμματα εις την κορυφή εκάστης σελίδος. Αυτή η ονομασία ήταν πολύ παλαιά, από την εποχή των Ιστιοφόρων. Ήταν ένας γενικός όρος που αφορούσε μόνον εκείνα τα Πολεμικά που είχαν υψηλές μαχητικές δυνατότητες και μπορούσαν να συμπαραταχθούν μέσα εις την “Line of the Battle” και να πολεμήσουν με τον υπόλοιπο Στόλο. Με απλά λόγια, έτσι έλεγαν και τα πιό σημαντικά Ατμήλατα Πολεμικά και το 1912.

Το 1912 εξεδόθη ένα εξαιρετικό βιβλίο με τίτλο“British Battle Fleet”. Ήταν η πρώτη φορά που εγράφη το πώς εξελίχθη το Πολεμικό Πλοίο από τα παμπάλαια χρόνια.

Το 1913 οι αναθεωρήσεις επεξετάθησαν και έγιναν δραστικές αλλαγές εις την διάταξη των σιλουεττών. Τα καράβια του British Royal Navy ξαναμπήκαν εις άλλες ομάδες, συμφώνως με την ονομασία της Κλάσεως τους. Οι σιλουέττες έγιναν ακόμη πιο απλές. Οι τυχόν μικροδιαφορές μεταξύ αδελφών σκαφών, ανεγράφοντο εις το περιθώριο της σελίδος με υποσημειώσεις.

Το 1914 η έκδοση βγήκε λίγο πιο νωρίς από την έκρηξη του “Μεγάλου Ευρωπαϊκού Πολέμου 1914-1918″ εναντίον των “Κεντρικών Αυτοκρατοριών”. Το βιβλίον ήταν υψηλοτάτης ποιότητος και οι πωλήσεις του άνευ προηγουμένου. Το 1914 μόλις είχε αρχίσει ο πόλεμος, παρά το γεγονός ότι τότε ήταν 49 ετών είχε προσπαθήσει να παρακινήση τις Αρχές να του αναθέσουν επισήμως κάποιον ρόλο με έναν διορισμό. Κάπου, όπου με τις μοναδικές του ικανότητες θα μπορούσε να υπηρετήση την Πατρίδα του. Επειδή είδε την αδιαφορία τους αφιερώθηκε εις την στρατολόγηση και εις την προπαγάνδα. Επί πλέον ηργάζετο σκληρότερα από πριν, διά να ανταποκριθή εις τις ακατάπαυστες κλήσεις διά να γράψη άρθρα και να κάνη διαλέξεις γύρω από τρέχουσα ναυτική κατάσταση. Κάθε εβδομάδα έκανε ανασκόπηση και ανάλυση των επιχειρήσεων του εν Θαλάσση Πολέμου. Τα έγραφε εις το Περιοδικό “ Land and Water ”, ένα καθήκον εντελώς επαχθές. Παραλλήλως έγραφε και εις ένα άλλο Περιοδικό, “The Bystander”, διά τα ναυτικά γεγονότα του πολέμου.

Το 1915 ο John Frederick Thomas JANE έβγαλε μίαν δευτέραν έκδοση με ηυξημένην ύλην εις δύο Τόμους. Χρησιμοποίησε πάλι εκείνες τις παλαιές φωτογραφίες από την συλλογή του Wiiiam A. BIEBER με μεγάλην επιτυχία. Την είχε συμπληρώσει με ωραίες έγχρωμες εικόνες του φημισμένου ζωγράφου θαλασσινών θεμάτων William Lionel WYLLIE (1851-1931). Το 1915, μεσούντος του Α΄ Π. Π. ήταν η τελευταία φορά που το βιβλίο “Jane’s Fighting Ships” βγήκε με Εκδότη τον FRED. Εις το Βρετανικό Ναυαρχείον επεκράτησε ταραχή. Εξ αρχής ήθελαν όλες οι πληροφορίες σχετικώς με το Royal Navy να απαληφθούν από το Βιβλίο. Ύστερα απεφάσισαν να βγάλουν μόνον τις εικόνες. Ουδείς είχε την πνευματικήν ικανότητα να σκεφθή ότι τα βιβλία της περσινής εκδόσεως (τoυ 1914) είχαν πωληθή και κυκλοφορούσαν είς όλο τον κόσμο. Οι κατ’ εξοχήν ενδιαφερόμενες Γερμανικές Υπηρεσίες τα είχαν εις τα χέρια τους επί έναν ολόκληρο χρόνο και τα μελετούσαν εμβριθώς. Επομένως, ουδείς υπήρχε πλέον κίνδυνος αποκαλύψεως των Βρετανικών μυστικών. Διότι απλούστατα δεν υπήρχαν μυστικά να τα διαφυλάξουν.

Πλήρης “Αβδηριτισμός” εις την Ανωτάτην Ηγεσίαν του συγκεκριμένου Ναυτικού το οποίον κυριαρχούσε εις όλη την Υδρόγειο Σφαίρα. Όταν επί τέλους οι Βρετανοί συνειδητοποίησαν την πραγματικότητα, έστρεψαν το ενδιαφέρον τους εις την μελέτη των πλοίων του Γερμανικού Αυτοκρατορικού Ναυτικού. Καθ’ όσον η έκδοση του Fred JANE το 1915 περιείχε πάρα πολλές νέες πληροφορίες γύρω από τα νεότευκτα Γερμανικά πλοία, οι οποίες δεν υπήρχαν εις την προηγουμένην έκδοση του 1914. Αυτό είχε μεγάλην σημασία διά τους Βρετανούς, διότι αφ’ ενός αντιστάθμισε το προρρηθέν μειονέκτημα τους, δηλαδή ότι οι Γερμανοί είχαν διαβάσει το “JANE’s” του 1914, αλλά αφ’ ετέρου, τώρα αυτοί οι ίδιοι ανέκτησαν το προβάδισμα επειδή ήξεραν διά τα καινούρια και επικίνδυνα Γερμανικά.

Μέσα εις το “JANE’s” του 1915, οκτώ σελίδες τις είχαν αφιερώσει εις τις πολεμικές απώλειες. Αλλά περιελάμβαναν μόνον τις φωτογραφίες των βυθισθέντων πλοίων. Προφανώς όχι την στιγμή που εβούλιαζαν, αλλά προγενέστερες εις ανύποπτον χρόνον, που θα ήσαν εντός λιμένος.

O Frederick JANE είχε προσφέρει πολλά εις τον “Νavy League” (Ναυτικό Σύνδεσμο). Αλλά τους ζητούσε και τους παρότρυνε να κάνουν περισσότερες δραστηριότητες. Τους είχε ομιλήσει ενώπιον ενός εμβρόντητου ακροατηρίου, και τους είχε πεί ξεκάθαρα ότι “Είναι πολύ ΝΕΛΣΟΝ”. Εννοούσε ότι είναι πολύ “κολλημένοι’” με τις παλαιές δόξες και έχουν τάσσεις να παραβλέπουν ή να επισκιάζουν τις πραγματικές συνθήκες του παρόντος πολέμου.

Επαφιέμενος εις την γερή του κράση που τον είχε κρατήσει υγιή από το παρελθόν, συνεχώς αδιαφορούσε διά τα μηνύματα κινδύνου με τα οποία τον προειδοποιούσε ο οργανισμός του. Αμελούσε να λάβη τα μέτρα του. Τον Μάρτιο 1916 υπέστη ισχυρή προσβολήν από την Ισπανική Γρίπη που τότε είχε κάνει θραύσιν εις την εμπόλεμην Ευρώπην. Εις το αποκορύφωμα της ασθενείας του δεν άνθεξε. Απεβίωσε και κατέλειψε δύο ορφανές θυγατέρες που είχε αποκτήσει από τους δύο γάμους του.

Μετά τον θάνατο του JANE, το 1916, η επομένη έκδοση του βιβλίου δεν ήταν καθ’ όλου έτοιμη προς εκτύπωσιν. Ο αντικαταστάτης του ήταν ο Αμερικανός διάσημος Ζωγράφος Maurice Βrazil PRENDERGAST (1858-1924). Είχε αναλάβει ένα βαρύ καθήκον. Εις τον Πρόλογον είχαν γράψει πλήρεις αναγνωρίσεις και ευχαριστίες διά την επίπονην εργασία των συνεργατών τους. Όσον αφορά το Ναυαρχείο, το παρεκίνησαν (με κάποια δυσκολία), να συναινέση διά μίαν περιορισμένην επανέκδοση του κειμένου του συγκεκριμένου Κεφαλαίου που αφορούσε το Royal Navy, αλλά αυτοί οι Ανώτατοι ακόμη ηρνούντο να δώσουν την συγκατάθεση τους, ώστε να ξαναμπούν εις το βιβλίον, και εκείνες οι εικονογραφίες τις οποίες είχαν λογοκρίνει. Πάντως υλοποιήθη η πλήρης αναθεώρηση των δεδομένων του Υποβρυχίου. Οι σελίδες που ανέγραφαν τις Πολεμικές Απώλειες έγιναν περισσότερες.

Το 1917 η Λογοκρισία, είχε γίνει πιο δραστήρια και ήλεγχε τα περισσότερα από τα μισά Ναυτικά του κόσμου που περιείχε το βιβλίο, ασχέτως εάν αυτά ανήκαν εις Χώρες που ήσαν Ουδέτερες. Εν τούτοις, το “Fighting Ships” κατόρθωσε να τυπώση μέσα εις το βιβλίο πάνω από 300 εικονογραφήσεις. Οι Πολεμικές Απώλειες εις την αρχή κατεχωρούντο μόνον εις οκτώ σελίδες. Τώρα οι σελίδες είχαν αυξηθεί και είχαν γίνει είκοσι οκτώ.

Το 1918 η ετησία έκδοσις είχε ουσιαστικά ολοκληρωθεί, η μισή είχε ήδη εγκριθεί από την Λογοκρισία και θα πήγαινε προς εκτύπωσιν, ενώ ο πόλεμος έβαινε προς το τέλος του. Εν τάχει εξέδωσαν ένα ειδικό συμπλήρωμα 16 σελίδων το οποίον ετέθη εις την αρχή του βιβλίου. Ήταν μία σύντομη περίληψη των κυριωτέρων χαρακτηριστικών από τις πολεμικές κατασκευές που είχαν γίνει εις το Ηνωμένο Βασίλειο κατά την διάρκεια του πολέμου. Ήταν ένα σταχυολόγημα από μία πληθώρα πληροφοριών. Παρ’ όλα αυτά, η Λογοκρισία το “βιολί της”, όλο και περισσότερο καθυστερούσε την δημοσίευση του Βιβλίου. Εις πείσμα των “Ιθυνόντων” το “Fighting Ships” ήταν η μόνη ετησία έκδοσις η οποία συνέχιζε να κυκλοφορή χωρίς διακοπή όλα αυτά τα αιματηρά χρόνια 1914-1918, παρά τις όποιες καθυστερήσεις είχε να αντιπαλαίση.

Mετά τον πόλεμο ο PRENDERGAST συμμετείχε εις την έκδοση του βιβλίου μαζί με τον Dr. Oscar PARKES (1885-1958). Aυτός προηγουμένως ήταν Αξιωματικός Ιατρός του Royal Navy, Nαυτικός Ιστορικός και Ζωγράφος. Μέλος εις το Πολεμικό Μουσείο και άλλους συναφείς οργανισμούς κ.ο.κ. Και πάνω από όλα, υπήρξε ο πρώτος και καλλίτερος Μαθητευόμενος εις το καλλιτεχνικό πεδίο του μακαρίτη F.T. JANE. Αφιέρωσε τις προσπάθειες του εις το κατεπείγον καθήκον του, να ξαναβγάλουν το βιβλίο με πλήρη εικονογράφηση. Επίσης, διά πρώτη φορά ανεγνώρισαν και εδημοσίευσαν επισήμως τις επιτυχίες του Αεροπλάνου, και προώθησαν τις σημαντικές δυνατότητες του διά το μέλλον.

Το επόμενον έτος, 1919, ολόκληρη η έκδοσις αναπροσαρμόσθη διά να καλύψη όλες τις ελλείψεις και τις αλλαγές που είχαν δημιουργηθεί κατά την διάρκεια του καταστροφικού πολέμου. Έπρεπε να απορροφήσουν και να ενσωματώσουν και να καταγράψουν ένα πλήθος πληροφοριών γύρω από τις ανακαλύψεις και τους νεωτερισμούς εν γένει, που δικαίω τώ λόγω είχαν χαρακτηρισθεί απόρρητα. Τα είχαν επιμελώς κρυμμένα, μακράν της δημοσιότητος επί τέσσερα χρόνια. Εις την κατάρτιση του τελικού πίνακος των απωλειών συνέβαλε πολύ ο νέος συνεκδότης, καθ’ όσον είχε προϋπάρξει επί κεφαλής εις αυτόν τον τομέα μετά τον θάνατο του J.F.T. JANE.

Το 1920 έγιναν ακόμη περισσότερες αλλαγές. Ήρχισαν από την διανομή των παραδοθέντων πρώην εχθρικών πλοίων, εις τα Ναυτικά των νικητών Συμμάχων της “Entente Cordiale”. Εις το ετήσιο βιβλίον ενεφανίσθησαν πάνω από 500 νέες απεικονίσεις. Περιελάμβαναν τα αναθεωρημένα σχέδια καταστρώματος των Τορπιλλοβόλων. Διά πρώτη φορά οι ημερομηνίες μπήκαν κάτω από τις αντίστοιχες φωτογραφίες τους.

Το 1921 η έκδοση κυκλοφόρησε λίγο πριν από την “Washington Naval Conference” περί Αφοπλισμού, που διήρκεσε από 12-11-1921 έως 06-2-1922. Ένα εξαιρετικώς μεγάλο ποσόν ειδικών πληροφοριών εδημοσιεύθη. Αφορούσαν τα σημαντικότερα Πολεμικά Ναυτικά, διά θέματα γύρω από την διοίκηση, τον οργανισμό, τα Πληρώματα κ.ο.κ. Κατά βάσιν ο όγκος του κειμένου του βιβλίου καθορίσθη μόλις εγνωστοποιήθησαν οι Αμερικανικές προτάσεις διά την μείωση των Στόλων. Το αποτέλεσμα ήταν οι σελίδες του βιβλίου να ξεπεράσουν τις 600 σελίδες. Η “Washington Naval Treaty”, διά τον περιορισμό της κούρσας των εξοπλισμών υπεγράφη εις τις 06-2-1922 και ενεργοποιήθη εις τις 17-08-1923. Περιελάμβανε αυστηρούς όρους διά δραστικές μειώσεις των Αεροπλανοφόρων και των Θωρηκτών των μεγαλυτέρων Πολεμικών Ναυτικών. Αυτή η Συνθήκη αναποδράστως είχε κακόν αντίκτυπον εις βάρος των περιεχομένων της εκδόσεως του“ Fighting Ships ”.

Tο βιβλίο δυστυχώς υπέστη περικοπές. Μεγάλο μέρος του κειμένου της Εισαγωγής εκάστου Κεφαλαίου “κόπηκε”. Επίσης παρελήφθησαν και οι φωτογραφίες από πολλά καράβια ήσσονος σημασίας. Όμως, από την άλλη πλευρά, περιελάμβανε πλοία με πυροβόλα των 5 ιντσών. Έτσι έδειχναν το ενδιαφέρον τους, διά την ανερχομένη Κατηγορίαν αυτού του τύπου. Tα Πολεμικά Ναυτικά τα αναδιέταξαν πάλι με την αλφαβητική σειρά τους, δηλαδή επανήλθαν εις την αρχική κατάταξη που είχαν από το 1903. Τις σιλουέττες, ειδικώς των Βρετανικών, ο κ. R. PERKINS τις σχεδίασε ξανά, αλλά εις μεγαλυτέραν κλίμακα. Όμως, τελικώς το μεγαλύτερο μέρος αυτού του ογκώδους έργου έπεσε κατ’ ανάγκην εις τον Dr. Oscar PARKES, καθ’ όσον η όραση του συνεκδότου του κ. R. PERKINS, είχε υποστεί σοβαρή βλάβη λόγω της υπερεντάσεως επί έξη ετών αδιαλείπτου εργασίας διά την τελειοποίησιν του “Fighting Ships”. Κατόπιν ιατρικής εντολής ο PERKINS ηναγκάσθη να αποχωρίση από την Εταιρεία και να μεταβιβάση το μερίδιο του.

Το 1923 προσεκάλεσαν τον κ. Francis Edwin Mc MURTRIE (1884-1949) να γίνη συνεκδότης και να γράφη τα κείμενα. Ένεκα του βιαστικού “κλαδέματος” της ύλης, το οποίον είχαν αναγκασθεί να κάνουν το προηγούμενον έτος, τώρα εχρειάζοντο πάρα πολύ δουλειά, ώστε να “ισορροπήσουν” το βιβλίο. Το 1924 έγινε ένα πολύ σημαντικό βήμα. Εις την σειρά των Κατηγοριών έθεσαν τα Αεροπλανοφόρα πιο μπροστά από τα Καταδρομικά. Το 1925 ξαναμπήκαν τα χαρακτηριστικά των διαφόρων Βοηθητικών, τα οποία είχαν αφαιρέσει από το 1922. Διά πρώτην φοράν έφτιαξαν μίαν λίστα με τους αριθμούς των “Pendants” (Επισειόντων) των Αντιτορπιλλικών. Τότε ενεφανίσθη η σιλουέττα των πλοίων με ορατές τις εσωτερικές διαγραμμίσεις των σχεδίων, ενώ πρίν ήταν ένα ολόμαυρο συμπαγές σχήμα.

Το 1926 έβγαλαν την 30^ην έκδοση, και διά να υπογραμμίσουν το γεγονός, εξέδωσαν μαζί και ένα τετρασέλιδο συμπλήρωμα με ένα σύντομον ιστορικόν της αναπτύξεως του βιβλίου από της αρχής του. Είναι ενδιαφέρον να γραφή ότι εις το πρώτον τεύχος (ήταν περιοδικόν ακόμη), είχαν καταχωρηθεί 78 καράβια. Τα ίδια είχαν διασωθεί του πολέμου και παρέμεναν και μετά από 30 χρόνια μέσα εις το βιβλίο. Αφού πέρασαν και άλλα 20 χρόνια, πέντε εξ αυτών ήσαν ακόμη καταγεγραμμένα εις το “Jane’s Fighting Ships”. Μεταξύ των ετών 1926 και 1929 οι σιλουέττες του νέου τύπου σχεδιάσεως, αντεκατέστησαν την παλαιοτέραν απεικόνισιν εις όλα τα σκίτσα του βιβλίου. Από το 1930 έως το 1934 ο Dr. PARKES ήταν ο μόνος εκδότης. Τότε εισήγαγε διά πρώτη φορά και τα σκίτσα των Υποβρυχίων. Βεβαίως ήσαν κατά προσέγγισιν και μέχρι ενός σημείου ακριβείας. Κατεχώρισε τα σχεδιάκια με τον σκοπό να αναπαριστούν τους νέους τύπους πλοίων που ακόμη δεν είχαν ολοκληρωθεί.

Εις τις 22-4-1930 υπεγράφη η περιβόητη “London Naval Treaty”.Ήταν μία Συνθήκη μεταξύ των Κυρίων Ναυτικών Δυνάμεων της εποχής, δηλαδή: Μεγάλης Βρετανίας, Ιαπωνίας, Ηνωμένων Πολιτειών, Γαλλίας, Ιταλίας. Ο επίσημος, πλήρης τίτλος της ήταν και μακροσκελής: “Treaty for the Limitation and Reduction of Naval Armament”. Προσπαθούσαν να “συμμαζέψουν” τους φοβερούς όρους της προηγουμένης “Washington Naval Treaty” του έτους 1922. Δεν θα αποτολμήσουμε να πελαγοδρομήσουμε εις τις λεπτομέρειες της, δεν είναι κάν το θέμα του παρόντος. Οι υπογραφές των επικυρώσεων της Συνθήκης ετέθησαν εις τις 27-10-1930 και ετέθη αμέσως εν ισχύει. Ήταν εντελώς ανεφάρμοστη, αδιέξοδος και περιπεπλεγμένη. Οπωσδήποτε ήταν αδύνατον να βοηθήση την Ειρήνη.

Τούτη η Συνθήκη είχε τον αντίκτυπό της και εις το «Jane’s Fighting Ships». Ηναγκάσθησαν να μειώσουν την διαθέσιμη νέαν ύλη. Η κυρία μεταβολή έγινε αντιληπτή μεταξύ του 1930 και 1934. Ήταν η σμίκρυνση της κλίμακος εις τις σιλουέττες των μεγαλυτέρων πλοίων. Mετά την κυκλοφορία της τελευταίας εκδόσεως ο Dr.Oscar PARKES εσυνταξιοδοτήθη.

Το 1935 η έκδοση του βιβλίου συνέπεσε με την μεγάλην αύξηση των ναυπηγήσεων Πολεμικών πλοίων, προμήνυμα της επαναλήψεως της ναυτικής δραστηριότητος της Χιτλερικής Γερμανίας. Ξέχωρα ότι επλησίαζε και η ημερομηνία της λήξεως της “Washington Naval Treaty”.

Ως εκ τούτου προέβησαν εις την δραστικήν αναθεώρηση του βιβλίου. Ανεδιετάχθησαν σχεδόν όλα τα περιεχόμενα. Πολλές παλαιές φωτογραφίες αντεκατεστάθησαν και γενικώς έγιναν αρκετές προσθήκες και αφαιρέσεις. Μαζί με το εισηγητικό κείμενο μπήκε και το διάγραμμα ενός Βρετανικού Θωρηκτού με τα εξέχοντα στοιχεία του αριθμημένα και ονοματισμένα μέσα εις ένα σχετικό πινακάκι – υπόμνημα.

Εις τις 31-12-1936 έληξε και η προρηθείσα “treaty” και μαζί της έπαυσαν και οι ποσοτικοί περιορισμοί των μεγάλων Πολεμικών πλοίων που είχαν επιβάλλει οι όροι της. Διά πρώτη φορά από το 1911 ήταν ελεύθερη η ναυπήγηση περισσοτέρων Θωρηκτών. Η ταχεία εξέλιξη των Αεροπλάνων αναποδράστως είχε επηρεάσει και τους ναυπηγικούς σχεδιασμούς. Το ίδιο συνέβη και με το περί ού ο λόγος βιβλίο, οι σιλουέττες επαναδιετάχθησαν με ένα νέο σύστημα.

Το 1937 εξεδόθη το 40^ον βιβλίο. Περιείχε μόνον 28 πλοία από εκείνα που είχε περιλάβει εις την πρώτην έκδοση του το 1897. Τις σιλουέττες πάλι τις είχαν αλλάξει την διάταξη και τις είχαν εξετάσει εκ νέου. Οι αναφορές εις τα παλαιότερα πλοία έγιναν πιό συνοπτικές και πάλι τους ήλλαξαν την διάταξη. Ένδειξις ότι δεν τους ενδιέφεραν πλέον μετά τις ναυπηγήσεις των υπερσυγχρόνων Πολεμικών, επικειμένου και του Β΄Π.Π.

Το 1938 ο Βρετανός Πλοίαρχος T.D. MANNING του“Royal Naval Vo- lunteer Reserve”εν συντομία R.N.V.R.(Έφεδροι Εθελονταί Β.Ν.), είχε κάνει ιστορικήν έρευνα διά το όνομα εκάστου Βρετανικού Πολεμικού πλοίου την οποίαν εδημοσίευσε διά πρώτη φορά. Έκτοτε παραμένει ως μόνιμο στοιχείο των πλοίων αυτών.

Οι εκδόσεις των επομένων ετών 1939 – 1947 είχαν καλλιτέραν τύχην από εκείνες του Α΄ Π.Π. Η Λογοκρισία δεν τους ζήτησε διαγραφές των υπαρχουσών εικόνων των Βρετανικών ή έστω των Συμμαχικών τους πλοίων. Οι “φρέσκες” εικόνες εδημοσιεύοντο κατά λογικά χρονικά διαστήματα. Τοιουτοτρόπως το βιβλίο εξηκολούθη να απολαμβάνη ικανοποιητικήν ενημέρωσιν. Εις τον προηγούμενο πόλεμο, η χρονοτριβή ήταν αναπόδραστη λόγω της αυστηράς και εξονυχιστικής ερεύνης των περιεχομένων του βιβλίου. Έπρεπε να διασφαλισθή ότι κανένα στοιχείο δεν θα διέλαθε της προσοχής των Λογοκριτών και να φθάση εις τον εχθρό.

Ο ιδρυτής του Περιοδικού John Fredrick JANE είχε δηλώσει: “Χωρίς την βοήθεια τόσων πολλών συνεργατών το βιβλίον ουδέποτε θα κατόρθωνε να αναπτυχθή. Όσο υπάρχουν πρόθυμοι ανταποκριταί εις όλον τον κόσμο να προμηθεύουν την τεραστίαν συλλογή δεδομένων του αντικειμένου του “Fighting Ships” το βιβλίο θα συνεχίζη να είναι ο πιό ενημερωμένος οδηγός γύρω από τα πράγματα των Πολεμικών Ναυτικών του Κόσμου”.

Από το 1900 περίπου το βιβλίο του FRED είχε να ανταγωνισθή το Γερμανικό βιβλίο “WEYERS’s KRIEGSFLOTTEN TASCHENBUCH” (Πολεμικά πλοία του Κόσμου). Είχε 942 σελίδες και επωλείτο προς U.S.$ 84,61. Έχαιρε της διεθνούς αναγνωρίσεως ως ένα ‘Εγχειρίδιον Αναφοράς’ υψηλής ποιότητος και εγκυρότητος. Περιείχε πολύτιμες πληροφορίες διά τα Ναυτικά του κόσμου, με γεγονότα και αριθμούς, Κλάσεις, ονόματα, οπλισμούς, εκτοπίσματα κ.ο.κ. Περιορίζετο εις τα βασικά στοιχεία, ώστε να μειώση τον όγκο του και την τιμή πωλήσεως, λόγω του ανταγωνισμού. Οπωσδήποτε παρουσίαζε όλες τις αναγκαίες λεπτομέρειες. Αξιοσημείωτον είναι, ότι αντιθέτως προς άλλες ανταγωνιστικές εκδόσεις, το “WEYERS’s” είχε καλές έγχρωμες φωτογραφίες, σημαντικήν αναλογίαν εις τις Κατηγορίες και εις τις Κλάσεις των περιγραφομένων πλοίων. Είχε άμεσην ενημέρωσιν, ακρίβεια και πολύ λογική τιμή. Ήταν ένα ευκολόχρηστο εξαίρετο βιβλίον αναφοράς.

Από το 1956 έως το 1976 ο Πρόλογος του Εκδότου εις το “Jane’s Fighting Ships” είχε αντίκτυπον εις τις πολιτικές των Μεγάλων Δυνάμεων, ήταν τρόπον τινά, ο καθρέπτης εις τις δικές τους αποτυχίες ή επιτεύγματα.

Από το 1976 το Βιβλίο “Combat Fleets of the World” ήταν ενημερωμένο, αξιόπιστο με ακρίβεια εις όλα τα θέματα διά τα πλοία των Πολεμικών Ναυτικών, των Ακτοφυλακών και των Ναυτικών Αεροποριών. Περιείχε 1.152 σελίδες και επωλείτο προς U.S. $ 250,oo. Ήταν διεθνώς ανεγνωρισμένο εις 170 Χώρες ως το καλλίτερο Βιβλίον Αναφοράς μέσα εις έναν μόνον Τόμο. Οι μεγάλοι Στόλοι αλλά και οι μικρές Θαλάσσιες Δυνάμεις απελάμβαναν ισότιμη και πλήρη κάλυψη και δημοσιότητα.

Το 2013 η νέα έκδοση του παρουσίασε επίκαιρες πληροφορίες διά μεγάλα αλλά και μικρότερα γεγονότα, τα οποία μπορούσαν να προκαλέσουν δονήσεις εις την παγκοσμίαν σκηνή. Πάνω από 4.000 εικόνες και πολύπλευρα σχέδια προσφέρουν εις τον αναγνώστη τις πιο λεπτομερείς κατόψεις δι’ αναγνώριση και σύγκριση. Το 2013 το “JANE’s FIGHTING SHIPS” εξεδόθη με 1.020 σελίδες εις την τιμή των U.S. $ 1.044. Eίναι το πρώτο βιβλίο Αμυντικών Θεμάτων παγκοσμίως. Ενημερώνει και υποστηρίζει Κράτη και Οργανισμούς Ασφαλείας διά τις σύγχρονες αλλά και τις μελλοντικές αμυντικές ικανότητες προς πάσαν κατεύθυνσιν.

Όλοι οι διατελέσαντες Εκδότες είναι οι κάτωθι : J.F.T. Jane, M.Prendergast, Parkes, F.E. Mc Murtrie, Raymond Blackman, Captain John Moore (R.N), Captain Richard Sharpe (R.N.), Commodore Stephen Saunders (R.N.), Alex Pape.

Β Ι Β Λ Ι Ο Γ Ρ Α Φ Ι Α

1. “An Ideal Battleship for the British Navy”, του Vittorio Emilio Cuniberti, London, 1903.

2. “ L’Agonie d’un Cuirasse ”, Carnet de Notes du Commandant Semenoff de l’ Etat-Major de l’ Amiral Rojestvensky,  1919.

3. “ Element Lesson Postwar Disillusionment and the Quest for Peace”, 1921 – 1929.

4. “Conference on the Limitation of Armament ” (full text), Y., 1922.
5. “ New Navies – Popular Mechanics ” (artielle), London , 1922.
6. “ National Policy and Naval Strenth”, του Vice Admiral Sir W. Richmond, Longmans, Green & Co. , London                             1928.

7. “ The Oxford Companion to Ships and the Sea”, του Peter Kemp, Oxford University , London , 1976.

8. “ Conway’s All the World’s Fighting Ships 1860-1905 ”, του Roger Chesneau  και του Eugene M. Kolesnick                                  1979.

9. “ Cruisers ”, του Βernard Ireland , Hamlyn L.T.D. , London .
10. “ Dictionaire des Marins Francais ”, του Εtienne Taillemite, Editions Tallandier, Paris, 2002.

11. “ Dictionaire des Batiments de la Flotte de Guerre Francaise de Colbert a nos Jours, Tome II ,1870 – 2006 ”

LV Jean Michel Roche, Imp. Rezotel-Maury Millau, 2005.

12. “ Nαυτικοί Βαθμοί και Στολές – Ιστορία και Παράδοσις ”, του Ηλία Μεταξά (Πειραιεύς υπό έκδοσιν) ,

13. “ Εξέτασις των Μικροτέρων Πλοίων ”, του Ηλία Μεταξά, (Πειραιεύς – υπό έκδοσιν), 2016.

14. “ H Εξέλιξις των Πλοίων Μάχης ”, του Ηλία Μεταξά (Πειραιεύς – υπό έκδοσιν),  2019.

15. Several Books of Various ‘Jane’s’ – 07-01-2021

ΣΗΜΕΙΩΣΗ:

Η συγγραφή του ανά χείρας πονήματος εβασίσθη εις πολύ μεγάλο ποσοστόν εις την ξένην Βιβλιογραφίαν. Κατά κύριον λόγον στην Αγλικήν, δευτερευόντος εις την Γαλλικήν, Ελληνικήν, Ιταλικήν κ.ο.κ. Επομένως η oφειλή του συγγραφέως εις αυτές είναι τεραστία. Ενδεχομενως, εις μίαν τόσο πολυσέλιδην εργασίαν και παρά την μεγάλην προσπάθειαν, θα έχουν ξεφύγη κάποια λάθη ή θα έμειναν κάποια κενά, αυτά βαρύνουν μόνον τον συγγραφέαν. Παρακαλούμε όπως η ευσύνοπτος παρουσίασις του παρόντος να κριθή με επιείκειαν. Είναι  βεβαιωμένον ότι η Αγγλική γλώσσα διαθέτει περίπου  400.000 λέξεις. Ο Άγγλος ποιητής John ΜΙLΤΟΝ (1608-74) εχρησιμοποίησε εις τα έργα του μόνον 8.000. Ο δε William SHAKΕSPEARE (1564-1616) τον μεγάλον αριθμόν των 20.000!

Επειδή είμεθα συνεπείς προς τις ιδέες μας, γράφουμε εις την γλώσσαν της δικής μας γενεάς. Αλλά κυρίως διά να υπενθυμίζουμε εις τον αναγνώστην ότι αυτή είναι η αληθινή, η σωστή Ελληνική γλώσσα και θα παραμένη ζωντανή εις το διηνεκές. Εμείς ως νέοι αγωνισθήκαμε διά να την μάθουμε. Ως εκ τούτου δεν την αλλάζουμε με τα Ελλαδικά, τα οποία δυστυχώς σήμερα χρησιμοποιούν οι περισσότεροι.

Τα θέματα και τα κεφάλαια ετέθησαν με ιδιαιτέραν προσοχή σε χρονολογική και εννοιολογική, σειρά (κατά το δυνατόν) ώστε να μη δυσκολεύσουν εκείνους που δεν είναι εξοικειωμένοι με τα ναυτικά πράγματα. Ενδεχομένως κάποιες λεπτομέρειες ή ημερομηνίες να διαφέρουν από πηγή σε πηγή. Ακόμη και να αλληλοαναιρούνται ή να αλληλοεπικαλύπτονται. Όμως εκρίθη ορθόν να μην ελαττωθή ο όγκος των ανευρεθέντων στοιχείων και σκοπίμως τα παραθέτουμε όλα προς πληρεστέραν ενημέρωσιν και αξιολόγησιν από τον ίδιο τον αναγνώστη.

Παραβλέποντες τις παντοειδείς δυσκολίες επί 17 έτη, παραδίδουμε το παρόν πόνημα, προϊόν των μικρών μας δυνατοτήτων εις την κρίσιν του αναγνώστου. Ως γνωστόν ουδεμία εργασία είναι απηλλαγμένη αδυναμιών, λαθών ή κενών. Επικαλούμεθα οιανδήποτε καλοπροαίρετη και επιεική παρατήρησιν, υπόδειξιν, συμπλήρωσιν με νεώτερα ή επιπρόσθετα στοιχεία. Η συνεισφορά σας εις την διόρθωσιν των ημαρτημένων θα εκτιμηθή ιδιαίτατα και θα ληφθή υπ’ όψιν.

Ευχαριστώ εκ των προτέρων,

Εν Πειραιεί τη 7^η Ιανουαρίου 2021

‘ Υμέτερος , Hλίας Μεταξάς