Ανάδειξη ιστορικού χώρου από το ΕΛ.Ι.Ν.ΙΣ.

Όπως γνωρίζετε, στις εγκαταστάσεις της ΝΒΝΕ στεγάζεται και λειτουργεί το Θέρετρο Αξιωµατικών Ναυτικού (Θ.Α.Ν.) που τα κτήρια του άρχισαν να κτίζονται το 1971 µε σχέδια του Τεχνικού
Γραφείου Δοξιάδη. Είναι αξιοσηµείωτο ότι το παλαιότερο κτίσµα της Βάσης είναι ένα απλό µικρό εκκλησάκι αφιερωµένο στην Αγία Μαρίνα, το οποίο υπήρχε εκεί πριν τον Β’ Παγκόσµιο Πόλεµο, πριν καν τη δηµιουργία του Οχυρού Νοτίου Ευβοϊκού! Το εκκλησάκι αυτό, πέρα από τη θρησκευτική και συναισθηµατική του αξία, έχει για το Πολεµικό Ναυτικό µια ιστορική σηµασία που δυστυχώς αγνοείται από τους περισσότερους. 

Κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσµίου Πολέµου, µετά την
κατάληψη της Ελλάδας από τον κατακτητή δηµιουργήθηκε από
προσωπικό του Ναυτικού που είχε µείνει στην Ελλάδα ένα ρεύµα διαφυγών προς τη Μέση Ανατολή για να ενωθούν µε τον υπόλοιπο Ναυτικό που συνέχιζε τον Αγώνα. Αυτές εκτελούνταν κυρίως µε καΐκια που αναχωρούσαν κρυφά από διάφορα σηµεία της Αττικής µε
προορισµό τη Σµύρνη. Από εκεί, οι διαφεύγοντες συνέχιζαν την
περιπετειώδη διαδροµή τους µε τρένο για το Χαλέπι της Συρίας και οδικώς στην Αίγυπτο. Εκεί ολοκληρωνόταν το ταξίδι που, ανάλογα µε την περίπτωση, διαρκούσε από µερικές εβδοµάδες έως λίγους µήνες.
Από τις αφηγήσεις παλαιµάχων του 2ου Παγκοσµίου Πολέµου
τις οποίες έχει καταγράψει σε 5τοµο έργο του ο Αντιναύαρχος Α. Δηµητρακόπουλος ΠΝ διαπιστώνουµε ότι ένα από τα πιο συχνά χρησιµοποιούµενα σηµεία για την συγκέντρωση των υπό διαφυγή στελεχών πριν επιβιβαστούν στα καΐκια ήταν το σηµερινό εκκλησάκι της Αγίας Μαρίνας στη ΝΒΝΕ! Μπορείτε να διαβάσετε περισσότερες
λεπτοµέρειες για αυτό το γεγονός αυτό σε άρθρο του Αρχιπλοιάρχου
Λ. Τσιαντούλα ΠΝ, που έχουµε δηµοσιεύσει στην ιστοσελίδα
navalhistory.gr:
https://www.navalhistory.gr/mystiko-ekklisias-agias-marinas/
Για τη διατήρηση αυτής της ιστορικής λεπτοµέρειας σας
προτείνουµε να τοποθετηθεί µε µέριµνα σας στο εκκλησάκι της Αγίας Μαρίνας µια λιτή µαρµάρινη επιγραφή που να θυµίζει το ρόλο που έπαιξε αυτό το τοπόσηµο, τιµώντας παράλληλα όσους µε µια πατρίδα
σκλαβωµένη τόλµησαν να συνεχίσουν τον πόλεµο µέσα από τα “ξύλινα τείχη” και να γυρίσουν ως ελευθερωτές της.