COMMANDER LEFTERIS LAVRAKAS

Του Γιώργου Χαλκιαδόπουλου

O Αντιπλοίαρχος Lefteris Lavrakas γεννήθηκε στο Watertown της Μασαχουσέτης, στις 18 Οκτωβρίου 1919. Ο πατέρας του ονομαζόταν Apostolos Iovianos Lavrakas και είχε γεννηθεί στο Τσανάκκαλε (Δαρδανέλλια), στις 10 Ιουλίου 1893. O Απόστολος μετανάστευσε στις ΗΠΑ, μαζί με την σύζυγό του Φωφώ, την 1η Μαρτίου 1913, αναχωρώντας από το λιμάνι της Πάτρας με το πλοίο «Argentina». Το Ιανουάριο και τον Δεκέμβριο του 1915, έφεραν στον κόσμο τα πρώτα τους παιδιά, τον Ιοβιανό και τον Αλέξανδρο, ενώ ακολούθησε η γέννηση του Βασίλη και του Λευτέρη, το 1917 και το 1919, αντίστοιχα. 

Ο Lefteris Lavrakas, από νεαρή ηλικία ασχολούνταν με τα σπορ όμως η μεγάλη του αγάπη ήταν το μπέιζμπολ παίζοντας σε θέση catcher. Μεγαλώνοντας ονειρευόταν να παίξει επαγγελματικά σε κάποια μεγάλη ομάδα της Α΄ κατηγορίας, καθώς στα χρόνια του Γυμνασίου ήταν αρχηγός στην ομάδα μπέιζμπολ του σχολείου του και πρόεδρος της τάξης του. Κέρδισε πολλούς τίτλους και σχολικά πρωταθλήματα όμως στα τέλη του 1939 με τον Β΄ΠΠ να έχει ξεσπάσει ήδη στην Ευρώπη εισήλθε στην Ναυτική Ακαδημία. Τα φοβερά γεγονότα του πολέμου που ακολούθησαν και η συμμετοχή του σε αυτά, τον έκαναν να αφήσει για πάντα πίσω του τα όνειρά του για το μπέιζμπολ και να ακολουθήσει μία πολύ διαφορετική καριέρα.

Ο Λευτέρης κατά την διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, αλλά και αργότερα στον πόλεμο της Κορέας, υπηρέτησε ως αξιωματικός καριέρας στις τάξεις του US Navy. Το 1943 αποφοίτησε από την Ναυτική Ακαδημία με τον βαθμό του Σημαιοφόρου και η πρώτη του θαλάσσια υπηρεσία ήταν στο αντιτορπιλικό USS EBERLE (DD-430). Με το συγκεκριμένο πλοίο είδε δράση στις ακτές της Βορείου Αφρικής, στην εκστρατεία στο Anzio αλλά και στην Καραϊβική, εναντίον Γερμανικών επιδρομικών πλοίων και υποβρυχίων, που επιτίθονταν στις συμμαχικές νηοπομπές. Αξίζει να σημειωθεί πως το USS EBERLE το 1951 δόθηκε στο Ελληνικό Πολεμικό Ναυτικό, μετονομάστηκε σε «ΝΙΚΗ» (D63) και παρέμεινε σε υπηρεσία μέχρι το 1972. 
Το 1945 ο Υποπλοίαρχος Lefteris Lavrakas είχε λάβει πλέον μετάθεση στο αντιτορπιλικό USS Aaron Ward (DM-34) το οποίο μετείχε στην απόβαση της Οκινάουα ενεργώντας ως ναρκαλιευτικό (DM=Destroyer-Minelayer). Στις 3 Μαΐου 1945 ο Lavrakas και οι συνάδελφοί του βίωσαν την πιο τρομακτική εμπειρία της ζωής τους, καθώς το πλοίο τους δέχτηκε επίθεση από 10 Ιάπωνες καμικάζι. Έξι από αυτούς συνετρίβησαν πάνω ή δίπλα στο πλοίο, προσπαθώντας να το βυθίσουν, ενώ οι υπόλοιποι τέσσερις καταρρίφθηκαν από τα αντιαεροπορικά. Το κατάστρωμα και οι υπερκατασκευές του αντιτορπιλικού διαλύθηκαν εντελώς, ενώ από τα ρήγματα στην ίσαλο γραμμή υπήρχε εισροή υδάτων.

Ο Lavrakas αφηγείται: «Οι επιθέσεις αυτοκτονίες οργανώθηκαν και εκτελέστηκαν με μεγάλη ακρίβεια. Ένας καμικάζι παρέμεινε εκτός της εμβέλειας των όπλων μας, ενεργώντας ως καθοδηγητής των επιθέσεων αυτοκτονίας σαν ένας τροχονόμος θανάτου με φτερά! Άνδρες γύρω μου πέθαιναν ή κατέρρεαν από εγκαύματα και τραύματα όμως οι ομοχειρίες των αντιαεροπορικών συνέχιζαν να δίνουν στους Ιάπωνες την τιμωρία που τους άξιζε, ενώ το πλοίο παρέμενε στην επιφάνεια. Έβλεπα τεράστιες τρύπες να χάσκουν στα πλευρά και στο κύριο κατάστρωμα ενώ στο πρυμναίο κατάστρωμα (επίστεγο) επικρατούσε ένα χάος. Τα πάντα είχαν γίνει μία άμορφη μάζα από συντρίμμια εχθρικών αεροσκαφών και των υπερκατασκευών του πλοίου, ενώ παντού υπήρχαν πτώματα. Φλόγες έκαιγαν σε διάφορα σημεία και στο μηχανοστάσιο ενώ υπήρχαν και σποραδικές εκρήξεις πυρομαχικών.»

Παρόλα αυτά όμως το Aaron Ward δεν βυθίστηκε! Οι απώλειες ανάμεσα στο πλήρωμα ανήλθαν σε 42 νεκρούς και 54 τραυματίες σε μία μάχη που κράτησε 50 λεπτά. Το USS Aaron Ward επισκευάστηκε πρόχειρα σε κάποια προωθημένη βάση του US Navy και επέστρεψε στις ΗΠΑ διανύοντας μία απόσταση 12.000 μιλίων. Εκεί όμως κρίθηκε ασύμφορο επισκευής και δόθηκε για scrap.

Κατά τη διάρκεια των 31 χρόνων υπηρεσίας στο US Navy, ο Lefteris Lavrakas ήρθε κοντά στον θάνατο περισσότερες από μία φορά. Τα περισσότερα χρόνια υπηρέτησε ως Κυβερνήτης (Captain) κάποιου πολεμικού πλοίου, και οι άνδρες που πολέμησαν μαζί του τον αποκαλούσαν χαϊδευτικά “Lefty”. Είδε πολλούς από τους φίλους του να πεθαίνουν στον Β΄ΠΠ, όμως ήξερε ότι ο πόλεμος θα ήταν η σκληρή πλευρά, της ζωής που επέλεξε, όταν αποφάσισε να εισέλθει στην Ναυτική Ακαδημία το 1939.

Print Friendly, PDF & Email